Merhaba dostlarım, Her Sabah 5:55'te Uyanmak serisine 2. Haftanın yazısıyla devam ediyorum. Konu çok kısıtlı olunca bende yazıya biraz ekleme yapma ihtiyacı duyuyorum. 2. günde 2019'da kendimize koymamız gereken hedeflerden bahsetmiştik, 3. günde uykusuz kalmaktan, 4. günde ise alışkanlıkları nasıl elde edebileceğimizden bahsettik ve bundan önceki son yazımızda ise her sabah erken kalkacak enerjiyi nasıl bulabileceğimizi konuştuk. Sonuçta her gün yaptığım iş aynı. Sabah 5:55'te kalkmak, bunun nesi anlatılır ki? Demeyin... Her gün bahsedilmesi gereken bir konu buluyorum aslında ama bunu bir yıl boyunca 365 gün yapacağımı düşünürsek bir süre sonra konu bulamamam çok olası. Belki de bulurdum, belki de sadece üşendiğim için böyle olmasının daha uygun olduğunu düşündüm. Neden olmasın? :D Bu yüzden bu seriyi artık haftada bir kez yazacağım ama işleri sağlama almak için şöyle bir ekleme yapmak çok mantıklı olacaktır:

 
Öncelikle bu haftaki erken kalkma serüvenimden biraz bahsedeyim. Bu hafta ilk kez 1 gün 5:55'te kalkamadım. 6'da da kalkmadım, 7'de de... Belki size normal gelecek ama ben hala hayretler içerisindeyim. Tamı tamına 9:30'a kadar deliksiz uyumuşum. Sebebi ise telefonumun kapanıp alarmın çalmaması. Üzüldüğüm nokta alarmımın çalmaması ve benim kalkamamam değil aslında. Üzüldüğüm şey alarm çalmasa bile kendi kendime bir iki saat geç bile olsa uyanmayı isterdim. Demek ki neymiş. Hala eski uyku düzenime sadıkmışım. Eşşeği her zaman sağlam kazığa bağlamam gerekiyormuş. Bu olay serinin 2. büyük dersi olmuş oldu. Bunun dışında, son birkaç gündür 5:55 yerine 6:00, 6:15 gibi saatlerde kalkmaya başladım. Bu durum hiç hoşuma gitmiyor. Her seferinde kendimi 15 dk dan bir şey olmaz deyip rahatlatıyorum. Belki de gerçekten hiçbir şey olmuyor ancak bu rehavet hiç hoşuma gitmiyor. Kendi kendimi kandırıyormuş hissine kapılıyorum.

Evet bu günün yan başlığı belli oldu. Kendi kendini kandırmak.

İnsanların birbirlerine yalan söylemesi artık çok doğal bir davranış olarak algılanıyor zaten ama kendimize neden sürekli yalan söylemek zorunda kalıyoruz? Bunu hiç düşünmüş müydünüz?

Nedir Kendini Kandırmak?

Planlarımız ve davranışlarımız birbirleriyle çelişiyorsa, bu bizi rahatsız eder. Mutsuz oluruz ve mutsuzluğumuzu gidermek için bir takım yeni fikirler üretiriz. Yani, kendi kendimizi kandırırız! Ve dostlar bunun dünyada en fazla söylenen yalan türü olduğuna inanıyorum.

Bu yalanlar kısa vadede bir amaca hizmet edip bizim için faydalı olabilirler. Bu bir gerçek ancak uzun vadede bu alışkanlık bize ve hayatımıza zarar veriyor.

Kendimizi İsteyerek mi Kandırıyoruz?

Aslında bu durum çoğu zaman psikolojimizi korumaya yönelik bir reaksiyon. İnsanlar olarak baş edemeyeceğimizi düşündüğümüz bir durum olduğunda, kendi ilkelerimiz doğrultusunda kendimize çok güzel bahaneler üretebiliyoruz. Ama bu tabuları yıkmadan ve sürekli kendimizi kandırarak hayatımıza devam edersek bu paradoksun içinde yuvarlanıp duracağız ve muhtemelen büyük başarılarımızın kapısını kendi ellerimizle kapatacağız.

“Yalan, her oyun gibi öğrenilmesi gereken bir dil oyunudur.”
– Ludwing Wittgenstein

Bu yazının özeti "asla kendinizi kandırmayın" değil aslında. Kendinizi ne zaman kandıracağınıza iyi karar verin ve bunun bilincinde olun. Bazı problemleri sürekli ertelediğinizi farkederseniz onu çözmek için çözüm arayışı içerisine girin. Eğer yine bahane buluyorsanız bu sefer kendinize yalan söyleyin. Kafanız karıştı değil mi? Bırakın biraz karışsın :D

“Yalan söyleyen kişi kendi başına nasıl bir çorap ördüğünü bilmiyor. Çünkü ilk yalanı sürdürebilmek için yirmi tane daha yalan uydurması gerek.”
– Alexander Pope

Size tavsiyem, zihninizde kendinize ait bir karakter bir şovalye yaratmanız. Zihninizin derinliklerinde, ıssız ormanlarda dolaşıp kötü düşmanları sizin için görkemli kılıcıyla öldürüyor. Sizin tek yapmanız gereken kendi şovalyenizi yaratmak ve ona inanmak. Belki bu yazı bittikten sonra yapacağınız ilk iş bu olur. Okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Haftaya görüşmek dileğiyle.

---

Görsel kaynak