สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว Steemit ทุกคน
อย่างที่ตั้งใจไว้ค่ะ พยายามเขียนให้ได้วันละเรื่อง เมื่อเช้าเดินรอบบ้านดูต้นไม้ใบหญ้า ถ่ายวิว ถ่ายแสงแดด เสร็จแล้วก็เอาหารหารเช้าให้สุนัขสองตัวคือโบ้และดำมี่ทีละตัว ทานร่วมกันไม่ได้จริงๆ กัดกันเหมือนหมาอย่างที่ใครๆว่าไว้นะแหละ เมื่อคืนนอนไม่หลับเลยเพราะคิดถึงดำมี่ที่มีแผลอักเสบลุกลามที่ขา ไม่รู้จะติดเชื้อหรือเปล่า เอายาทาให้ก็ไม่หาย พอจะแอบเอายาเม็ดใส่ปากทีนี้รู้ทันหนีเราเข้าป่าไปเลย ตอนเช้าปีนชานบ้านแล้วมุดลงไปดูใต้บ้านที่เดิม ค่อยใจชื้นหน่อยยังเจออยู่ที่เดิม นั่งป้อนข้าวไปก็เวทนาไป คิดในใจเราเจ็บแทนได้ไหมนะ อยากให้เค้าหายไวๆ ลางสังหรณ์แต่ต้นเลยจริงๆ
พอดำมี่อิ่ม สักพักทิพย์ต้องปีนจากใต้ถุนขึ้นบ้านค่ะ นึกภาพบ้านไม้ออกเนาะ มีชานไม้กระดานติดริมน้ำไว้นั่งเล่นค่ะ บางทีหลังคาก็คลุมไม่ถึงปลายเรือนนัก ฝนสาดบ้าง ไรบ้าง สรุปคือตะปูหลุดแล้วปลายไม้กระดกขึ้น หลังจากนั้นปลายไม้กระดานหน้ากว้างสั้นๆที่มีเสี้ยนทั้งแผงขูดเข้าที่ข้อเท้าฝั่งขวาด้านหลังยาวเลยค่ะหนังกำพร้าหลุดออกหมดมองเห็นเอ็นขาวๆก่อนเลย รู้สึกชาๆ สักพักเลือดเริ่มไหลออกมาเป็นทางยาวเลย เล่าคร่าวๆให้ฟังไม่กล้าลงรูปค่ะ ตัวเองยังไม่กล้ามองเลย กลัวเลือด แต่ก็กลั้นใจล้างแผลด้วน้ำสะอาดก่อนเลย หายาทาแผลทั้งบ้านก็เกลี้ยงไม่มีเลย เจอพาราแก้ปวดเลยจัดไปเม็ดนึงก่อน ส่วนแผลใช้คอลลาเจนที่ตัวเองขายที่ละผสมน้ำนิดๆพอกเลยค่ะ เสร็จแล้วใช้ผ้าก๊อตขาวๆที่เป็นตาข่ายแปะไว้อีกที ช่วงนี้ทั้งแมลงวันแมลงหวี่ตอมมากค่ะ ไม่ปิดไม่ได้เลย จะลองดูว่าแผลจะสมานเร็วจริงไหม จะได้หาข้อดีของผลิตภัณฑ์เราอีกข้อนึง
ทำแผลเสร็จก็คิดแต่เรื่องแผลว่าเจ็บ บ่นตัวเองไปด้วยทำอะไรไม่ระวัง นั่น นี่ โน่น สักพักเรียกสติกลับมาได้ มันเกิดขึ้นไปแล้ว ผ่านมาก็ผ่านไป ที่เรารู้สึกเจ็บวนไปมาเพราะใจเราไม่หยุดนิ่งต่างหาก พอทุกข์ก็จมอยู่กับทุกข์อยู่แบบนั้น เลยตัดสินใจเดินออกมานอกบ้านอีกครั้ง เดินมาทั้งขาเจ็บๆนั่นละ เงยหน้ามองฟ้า แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาสวยมาก นานๆจะเจอแสงจ้าแล้วจับภาพรัศมีแสงบนหลังคาบ้านได้แบบนี้สักที พอใจเรามองที่แสง นึกถึงสิ่งสวยงาม นึกถึงการเริ่มต้นใหม่ ให้อภัยกับความผิดพลาดหรือความเจ็บปวดที่แวะเวียนเข้ามาทักทาย เพียงเท่านั้นละ ใจเราเอย ความรู้สึกเอยมันก็แผ่วลง ความสบายใจ ความสงบก็เข้ามาแทน แล้วทิพย์ก็มีเรื่องมานั่งเขียนให้เพื่อนๆอ่านวันนี้จนจบบรรทัดสุดท้าย โดยปราศจากความเจ็บปวดข้อเท้าไปเลย ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวจริงๆค่ะ ใจบอกว่าไม่เจ็บ เราก็จะรู้สึกแบบนั้น ใจสั่งสมองได้ เชื่อสิคะ ลองปรับใจเราใหม่ ฝึกฝนได้ทุกวัน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
ทิพย์
สวัสดีค่ะคุณทิพย์อ่านไปลุ้นไป ดีแล้วที่เรามองว่าร่างกายเราไม่เป็นอะไรมาก จากที่พี่อ้อมอ่านเนื้อความของน้องทิพย์ ถูกต้องแล้วค่ะ ที่น้องทิพย์ไม่เอาใจไปผูกในความเจ็บปวดของแผล ถ้าเราไม่คิดถึงแผลเราก็ไม่เจ็บหรือเราไม่ได้ให้ค่าของแผล. แผลก็ไม่เจ็บเราเอาจิตไปคิดอย่างอื่น ให้ค่ากับอย่างอื่นเราก็ลืมแผลความเจ็บก็หายไป
ขอให้ น้องทิพย์ หายไวๆนะคะรักษาตามเหตุ😗
@sunisa ขอบคุณมากค่ะพี่อ้อม ตอนนี้ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บเท่าไรแล้วค่ะ คงเพราะยาพาราเม็ดนั้นช่วยไว้ อีกอย่างก็เอาจิตไปผูกกับอย่างอื่นนี่ละคะ ทำอย่างอื่น ใจไม่จดจ่อกับบาดแผลเราก็ลืมเจ็บเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะน้องทิพย์❤
หายไวไวนะทิพย์ เราก้อกลัวเลือดมากเหมือนกัน ดูไม่ได้เลยหน้ามืดขึ้นมาเลย
อ่านไปก้อใจเต้นไป
ขอให้แผลสมานไวไวนะทิพย์ หมั่นล้างทำความสะอาด
เป็นห่วงนะ
@giantkidishere ขอบคุณมากจ้าตุ๊กติ๊ก วันนี้แผลแห้งละ ไม่ค่อยรู้สึกปวด เริ่มตึงๆตกสะเก็ดนิดหน่อย มีเศษเสี้ยนเล็กๆติด เพิ่งกล้าดึงออกเช้านี้ มะวานไม่กล้ามองเลือด
ดีแล้วทิพย์
เจ็บจริง แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะอยู่กับเรานานเนอะ
หายไวไวจร้า
ขอให้แผลหายไวๆครับสวัสดีครับ@nuanthip
@somkiat ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อ
ขอให้เพื่อนทิพย์หายเร็วๆ นะจ้ะ จริงอย่างเพื่อนบอก ถ้าเรามัวแต่ไปจดจ่อกับความเจ็บปวด ความผิดพลาด มันก็จะอยู่ตรงนั้นไม่หายไปไหน ยิ่งนานวันเพื่อนยิ่งเขียนได้ดีและลึกซึ้งมากๆ
@winutcha ขอบใจมากจ้าเพื่อนวิ