เดินทางกลับหอพัก

🌸🌸🌸 สวัสดีพี่ๆ และ เพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคนค่ะ มีพบก็ต้องมีจาก มีจากก็ต้องมีเจอ มันคงเป็นสัจธรรมของมนุษย์ ที่ไม่มีวันจบสิ้น ตราบใดที่มนุษย์เรายังเวียนว่ายตายเกิด เราเชื่อเรื่องโลกนี้และโลกหน้านะค่ะ แม้มันจะไม่มีอะไรพิสูจน์ได้ หรือไม่เคยเจอไม่เคยเห็นกับตัวเอง แต่เราก็เชื่อแบบสนิทใจ การที่เรายกเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนข้างต้น ของโพสต์ตัวเอง เพราะ วันนี้วันที่ 1 ธันวาคม วันหวยออก 555 ไม่ใช่ค่ะ วันที่เราต้องเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอน จากพ่อแม่และน้องๆ เราอีกครั้งค่ะ เพื่อกลับสู่หอพักนักศึกษา และ เตรียมตัวเรียนออนไลน์นั้นเอง

🌸🌸🌸 ตอนแรกจากกำหนดการที่เราวางแผนไว้ คือเราจะนั่งรถทัวร์ข้ามจังหวัดไป และไปต่อรถที่จังหวัดที่โรงเรียนอีกทีนึง หรือไม่ก็โทรให้เพื่อนรูมเมทของเราขี่รถมอเตอร์ไซค์มารับ แต่พอดีกับที่คนในหมู่บ้านเรามีธุระพอดี เราเลยติดรถของเขาไป แต่ต้องนั่งท้ายกระบะไปนะคะ เพราะรถเขาเป็นรถตอนเดียวค่ะ แต่นั่งข้างหลังเรานั่งไปกับพวก ลูกๆของเขาซึ่งเราก็สนิทและเล่นมากันตั้งแต่เด็ก ทั้งลูกชายและลูกสาวของน้าคนที่เราติดรถไปค่ะ

🌸🌸🌸 เราออกเดินทางตั้งแต่บ่าย 15:00 น. โดยวิ่งรถยาวไปเลย หยุดพักแค่เข้าห้องน้ำที่ปั้มน้ำมันแค่รอยเดียวเท่านั้นค่ะ โดยไม่แวบไปที่ไหนสักที่ แต่ขับช้าไม่ได้เร็ว เนื่องจากมีคนนั่งข้างหลัง และ เป็นลูกๆ ของคนขับด้วย เท่าที่แอบมองจากกระจกด้านหลัง ประมาณ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แค่นั้นค่ะ ทำให้ใช้เวลาเดินทางถึง ประมาณ 16.30 น. ค่ะ

🌸🌸🌸 หลังจากนั้นเราก็โทรให้เพื่อนรูมเมทของเรา ขี่มอเตอร์ไซค์มารับเรา พอได้เจอพวกนางแค่นั้น พวกเราสามคนก็ดีใจกระโดดกอดกัน เรากลับไม่เจอกันมานานหลายปี อิอิ กว่าจะขี่มอเตอร์ไซค์ถึงหอพักก็ 5 โมงเย็นกว่าๆ เพราะมัวหาซื้อของกินด้วยค่ะ แน่นอนส้มตำเป็นเมนูโปรดที่เรามักทานด้วยกันกับเพื่อนค่ะ

🌸🌸🌸 วันนี้เลยเป็นเหตุให้เรามาเขียนโพสต์ ไปพอสมควรเลยค่ะ ปกติเราจะสะดวกเขียนโพสต์ในช่วงเย็น แต่เอาเถอะถ้าเราได้กลับมาเรียนออนไลน์อีกครั้งหนึ่ง เราก็ต้องกลับมาเขียนในเวลานี้เหมือนเดิม กว่าเราจะเรียนออนไลน์จบก็ปาเข้าไป 5-6 โมงเย็นแล้ว และกว่าจะมานั่งนึกเรื่องเขียน และเขียนโพสต์เสร็จก็น่าจะใช้เวลาอีกสักระยะเวลาหนึ่ง สำหรับเนื้อหาในวันนี้ของเราก็คงมีประมาณนี้ บ๊ายบาย

❤️ขอบคุณค่ะ❤️