ဒေါသတွေက ရင်ထဲမှာ

score

ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းသညိ လည္ပင္းမွျပဳတ္ကာ လိမ့္ထြက္သြားၿပီး
ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနေသာ ေၾကာင္ႀကီးနား ေရာက္သြားကာ ေၾကာင္ႀကီးက
လန္႔ဖ်ပ္ကုတ္ပစ္လုိက္သလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ အရွက္တရားသည္
ႏွလုံးထဲမွ ဒုတ္ခနဲလည္မ်ိဳကုိ ထုိးေဆာင့္သျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္က ဝုန္းခနဲ
ျဖစ္သြား၏။ ပူထူသြားေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေငးမိေတာ့
အဘြားႀကီးက ထပ္ျပံဳးျပျပန္၏။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျပံဳးမျပႏိုင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္
ဝုန္းခနဲထအရပ္မွာ ၾကည္ျပာက ကန္႔လန္႔ကာကုိ မ,ကာထြက္လာ၏။
လက္ထဲမွာ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ တစ္အိတ္ကုိ ကုိင္ထားရင္း သူ႔အန္တီကုိ
ရယ္ကာျပံဳးကာ ႏႈတ္ဆက္သည္။ သူ႔အန္တီက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တစ္ခ်က္
ၾကည့္ပီး ျပံဳးျပီးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အသိတရားတစ္ခုလုံးႏွင့္ ဆြဲမသည့္
တုိင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေျမာက္ႂကြတက္ မလားေတာ့။ ေဒါသက
ရင္ထဲမွာ တဒုတ္ဒုတ္ေလွ်ာက္ေျပးလႊားေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာေပးက
သိပ္မမွန္ခ်င္။ ေလွကားထစ္မ်ားကုိ အျမန္နင္းကာ ဆင္းလာၾကရင္း
ကားလမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ က်ဥ္းၾကပ္မႈ ေျပသြားသည့္တုိင္ နာက်င္ခံခက္
ေဝဒနာက ရင္ထဲမွာ ယိမ္းထုိေနတုန္း...
“အန္တီက တစ္ထည္ျပန္ေပးလုိက္တယ္ဟ၊ အလကားဟာ ဘာမွ
မျမတ္တာကုိ အေမေပါ့ အလုပ္႐ႈပ္တာ၊ ျမပြင့္ျဖဴတုိ႔ အိမ္ကုိေတာ့ ဖုန္းပဲ
လွမ္းဆက္မယ္ဟာ၊ မရွိရင္ေမာမွာ”
ဝမ္းသာအားရ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေရေျမာင္းကုိ ဝါးလုံး
ကေလးေတြ ခင္းၿပီး တံတားလုပ္ထားေသာ ဟုိတစ္ဘက္တြင္ ကပ္ေစးႏွဲ
ပင္မ်ား ျမက္ပင္မ်ား ဖုံးေနသည့္ ေျခသြားလမ္းကေလး၊ ထုိလမ္းကေလး
အဆုံးတြင္ ဝါးကပ္တစ္ခုႏွင့္ ေနရာကုိေတြ႔ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ဆြဲမေန
ေတာ့ဘဲ တုိင္းဗုံးတစ္လုံးကုိ အခ်ိန္မေ႐ြး ေပါက္ကြဲသြားႏုိင္ေသာ ၾကည္ျပာ
ဝမ္းဗုိက္အတြက္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ကာ ေျပးရျပန္၏။ ကၽြန္ေတာ္
ၾကည္ျပာ့ကုိ တြဲေခၚလာကာ ဝါးတံတားေလးနားကုိ ကပ္ေတာ့ ထုိလူ
ႏွစ္ေယာက္က ေရွ႕မွပိတ္ရပ္ကာေျပာေနသည္။