สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว Steemit ทุกคน
วันนี้วันหยุดของลูกชาย ใช้วันหยุดสบายๆ ปั่นจักรยานเล่นวนไปค่ะ นั่งมองลูกแล้วนึกถึงความหลัง
เมื่อก่อนตอนเด็กๆให้เค้าปั่นจักรยานสี่ล้อ มีล้อเล็กๆด้านหลังกันล้ม พ่อแม่ก็คอยจับประคองตลอด คือกลัวทั้งคู่ทั้งแม่และลูก พอโตมาหน่อยก็ถอดล้อออกให้ เริ่มปั่นได้บ้าง ล้มบ้าง จูงบ้าง ขยับมาอีกนิดพอตัวโตขึ้นก็เปลี่ยนเป็นคันใหญ่ คันสูงขึ้นกว่าเดิมให้มาเรื่อยๆ
ย้อนคิดกลับไป ถ้าลูกกลัวล้มอยู่แบบนั้นเหมือนในวันแรกๆ ที่ไม่ยอมให้พ่อกับแม่ปล่อยมือจากรถ วันนี้ลูกก็คงปั่นรถจักยานไม่ได้สักที...
พ่อแม่เองบางทีก็ห่วงเค้าเกินไป บางครั้ง ยอมให้ลูกเจ็บจากการล้มบ้างก็ดี
วันนี้เค้าจะปั่นจักรยานได้อย่างมั่นใจ รู้จักการทรงตัว การเคลื่อนไหวที่จะไป หรือ หยุด ให้เค้าได้ตัดสินใจเอง เราคอยแลดูและดูแลห่างๆก็พอค่ะ
การปั่นจักรยานก็คงไม่ต่างกับการใช้ชีวิตในประจำวันของเรา ยอมหัดทำอะไรใหม่ๆบ้าง เรียนรู้อะไรใหม่ๆบ้าง คิดค้น ทำสิ่งใหม่ๆ แรกๆก็คงกลัว ตื่นเต้น กลัวทำไม่ได้ กลัวล้มเหลวกันทุกคน แต่พอผ่านประสบการณ์นั้นมาได้เราจะยิ้มได้ร่าเริงเชียวล่ะ
เหมือนคำที่ลูกชายพูดตอนปั่นจักรยานเป็นใหม่ๆว่า
"รู้งี้ให้ป๋ากับแม่ปล่อยมือจากรถตั้งนานละ "
ทุกคนมีก้าวแรกเสมอ ไม่ก้าวสักทีก็เดินไม่ถึงไหน จริงไหมคะ?
เป็นกำลังใจให้ทุกคนเริ่มต้นใหม่เสมอนะคะ💕
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
ทิพย์
สวัสดีเพื่อนทิพย์,
วันนี้เขียนดีอีกแล้วนะจ้ะ ได้ข้อคิดดีๆ มากๆ เลย ทุกอย่างมีก้าวแรกมีการเริ่มต้นครั้งแรกกันเสมอ แต่สิ่งที่จะขัดขวางเราไม่ให้มีก้าวแรก คือความกลัว ถ้าขจัดความกลัวเราก็จะได้เห็นและได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ
พูดถึงหัดขี่จักรยาน วิเคยหัดนะ จำได้ก็คือไม่ค่อยมีใครมาจับข้างหลังให้ เพราะตอนเด็กๆ อยู่กับย่ากับก๋ง แล้วลูกหลานเยอะ ดูแลตัวเองกันซะมากกว่า แต่ก็ดีทำให้วิทำอะไรเองเป็นได้หลายอย่าง จำได้หัดเองก็จะใช้นั่งตรงที่นั่งคนด้านหลังเพราะเบาะเตี้ย ก็รู้สึกขี่ง่ายกว่า พอหลังจากนั้นพอเริ่มทรงตัวได้จะดันตัวมานั่งบนเบาะคนขี่จักรยาน มีครั้งหนึ่งจำได้ วิอยากปั่นโชว์ว่าขี่เป็นแล้วนะ ปั่นอย่างไว เบรคไม่ทัน ตกถนน ลงดงหญ้ามีแต่หนาม 555 นึกแล้วก็ขับดี เป็นคนที่ไม่ดื้อมากแต่ก็มีมุมทะโมนนิดนึง
@winutcha เราขอบคุณวิมากๆนะสำหรับกำลังใจ หลายๆครั้งก็มีกลัว มีตื่นเต้น มีท้อ ตั้งแต่เรื่มขายออนไลน์จำได้ว่าวิเป็นคนแรกๆในกลุ่มลูกค้าเราเลยนะ พอสักพักก้อแนะนำแม่ค้าเอาหน้าออกมาหน่อย เออ ลองละขายดีขึ่นอ่ะ พอมาsteeemit กีอมีวิอีกล่ะที่เป็นแม่ทีมทั้งผลักทั้งดัน ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ💕
ไม่ขนาดนั้นเพื่อนทิพย์ อะไรที่เราว่าดีว่าสมควรเราก็อยากมาแบ่งปันให้เพื่อน อยากให้ทุกคนได้ทำสิ่งใหม่ๆ พร้อมได้เงินไปด้วย
@winutcha อย่าถ่อมตัวเลย ยังงัยก็ขอบคุณจากใจจริงอีกครั้งจ้า
เรื่องดีๆ ที่น่าเอามาแบ่งปันจริงๆค่ะ เป็นข้อคิด เก็บมาไว้ดำเนินชีวิต ทุกคนย่อมมีก้าวแรกเสมอ ไม่มีใครทำอะไรเป็นมาตั้งแต่เกิด ทุกอย่างล้วนได้มาจากการฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ และเมื่อทำได้ พอเราหันกลับไปมองดูเราก็อาจจะคิดว่าง่ายจัง รู้งี้ทำมาตั้งนานแล้ว
@livemylife ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจกัน ทิพย์พยายามก้าวผ่านความกลัวในหลายๆเรื่องเช่นกันค่ะ พอผ่านมาได้ละ มองกลับไป ช่างง่ายจริงๆ
เห็นภาพแล้วได้อ่านเรื่องราว คิดถึงตอนสมัยเด็กๆเลยค่ะ ยังจำติดตาไม่เคยลืม ช่วงหัดปั่นใหม่ๆไม่มีแผลคือเรื่องแปลกค่ะ อิอิ ยิ่งเจ็บยิ่งทำให้เราฮึดสู้ อยากปั่นให้เป็นไวๆ ยิ่งต้องปั่นบ่อยขึ้นค่ะ สุดท้าย คงไม่มีอะไรที่จะยากเกินความพยายามของคนเราไปได้ ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ ถ้าใจเราอ่อนแอ กลัวตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น ทุกอย่างคงต้องจบ.
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆนะคะ
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆจ้า
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ@nooknik2532 ทิพย์เองก็ได้แผลจากการปั่นจัดยานตอนเด็กไม่น้อยเลยค่ะ สมัยก่อนบ้านที่อุดรมีแต่หินลูกรังแดงๆ ล้มทีเข่าแตกเลยค่ะ เพราะหัดจากจักรยานของผู้ใหญ่คันโตๆเลยค่ะ
มากๆค่ะ มาเพิ่ม กำลังใจ ให้โบว์ เราทุกคน
เพิ่มมีทุกๆพลัง ในการลงมือทำสิ่งใหม่ๆในทุกวันค่ะโบว์ ขอบคุณ พี่ทิพย์ @nuanthip
😀💞💫👰👸👪😋🍓🍒💰💼🌴💫
เราจะก้าวไปข้างหน้าด้วยกันค่ะ สู้ๆ💕พี่ขอบคุณน้องโบว์ @laddawan เช่นกันค่ะ ได้รับกำลังใจจากน้องโบว์เสมอมาเลยค่ะ
ใช่ค่ะ พี่ทิพย์ @nuanthip เราจะก้าวไปข้างหน้าด้วยกันค่ะ สู้ๆ💕
😀💞💫👰👸👪😋🍓🍒💰💼🌴💫
พูดถึงจักรยาน ครั้งนึงสมัยเด็กๆ เราจำได้ว่าเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงจากความระห่ำของตัวเอง ที่เรียกว่าร้ายแรงคือ ขี่จักรยานลงเนินแข่งกับเพื่อน สะดุดหินล้มคว่ำ เล่นเอาของสงวน (ขออภัยที่ระบุชัดเจน อิอิ) กระแทกกับตัวรถ เขียวช้ำ อักเสบ บวมไปเป็นเดือนๆ เป็นการจักรยานคว่ำที่จำไปจนตายเลยทีเดียว นึกแล้วก็ขำความซุ่มซ่ามของตัวเอง อิอิ
พูดถึงเรื่องลูก อ่านเรื่องของทิพย์แล้วรู้สึกดีเนอะ สมัยเรา ลูกขี่จักรยานเป็นเมื่อไหร่เรายังไม่รู้เรื่องเลย ด้วยความที่ มีลูกเร็ว ในวัยที่ต้องทำงานหาเลี้ยงชีวิต หลายๆ อย่างที่ไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับเค้า แต่ก็ไม่เสียใจนะที่ชึวิตเป็นแบบนี้ กลับดีใจเสียอีก ที่ผ่านมาได้จนถึงทุกวันนี้
เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณแม่ทิพย์ และคุณลูกนะคะ ชีวิต ไม่ได้ยากอย่างที่คิด สู้ๆ
เรื่องลูก เลี้ยงแบบไหนก็มีความสุขทั้งนั้นแหละ แบบเกดก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่อง ดูแลเค้าได้ดีเลยทีเดียว เป็นกำลังใจให้น้า💕@katesandy ขอบคุณเกดมากนะที่แวะมาให้กำลังใจ พูดเรื่องจักรยานน่าสงสารเกดอ่ะ คงเจ็บน่าดูเลย เราเคยเจอแบบนั้นแต่เป็นมอเตอร์โซด์เลยนะ ทรมานเป็นเดือน555
แวะมาให้กำลังใจ และมารับกำลังใจจากบทความดีๆในคราวเดียวกัน อิอิ
@wani มีกำลังใจให้กันเสมอจ้า💕