W podsumowaniu trzech dotychczasowych części kursu należy zwrócić uwagę na dwa najbardziej istotne elementy, które decydują o tym czy w praktyce jasnowidzenia odniesiemy sukces, czy nie.
Pierwszym z tych elementów jest regularna praktyka, bo jak możemy przekonać się na przykładzie londyńskich taksówkarzy i osób praktykujących medytację uważnościową, tylko regularna praktyka przynosi określone modyfikacje strukturalne w mózgu [1], a co za tym idzie – tworzy nowe połączenia neuronowe, które stabilizują dany proces psychiczny. Dlatego jest niezwykle istotne, aby ćwiczenia wykonywać regularnie przynajmniej 3-4 razy w tygodniu.
Drugim elementem jest dokładna znajomość naszych systemów reprezentacyjnych czyli modalności i sub-modalności zmysłowych. W zwykłej praktyce codziennego życia nie zwracamy uwagi, jak kodujemy określone informacje w mózgu (np. jak kodujemy przyjemne doświadczenie z przeszłości, a jak nieprzyjemne), i dopiero świadomy wgląd w naszą indywidualną praktykę poznawczo-behawioralną umożliwia nam wyostrzenie naszej uwagi w tym właśnie zakresie. Szybko wówczas rozpoznamy, jakie wyobrażenia w danym momencie powstają na naszym ekranie świadomości, ale warto też pamiętać, że określenie „ekran świadomości” odnosi się w zasadzie tylko do modalności wzrokowej, bo przecież możemy w umyśle posługiwać się także głosem i muzyką, odczuciami i wrażeniami, a także zapachem i smakiem. Wiele osób odczuwa na przykład określony zapach informujący ich o czyjejś obecności, charakterze odwiedzanego miejsca itp. Można by więc powiedzieć, że zamiast ekranu świadomości korzystamy z bogatego w informację hologramu świadomości zwanego czasem w starszej literaturze „myślo-kształtem” albo formą myślową. Nie trzeba chyba dodawać, że tutaj również konieczne jest systematyczne i regularne działanie (regularne ćwiczenia) mające na celu zdobycie biegłości w analizowaniu określonych doznań zmysłowych.
Już starożytni jogowie dobrze zdawali sobie sprawę z tego problemu, ale zdaniem autora ta wiedza została częściowo zapomniana, albo nie jest do końca ujawniana przez współczesnych nauczycieli jogi. W filozofii Sankhji mówi się o tak zwanych Pięciu Elementach (w sanskrycie Panca Mahabhuta), które korespondują z pięcioma narządami zmysłów (Indriyas) i pięcioma czakramami. Aby osiągnąć wyższe stany świadomości jogowie praktykują tak zwaną Pratyaharę czyli wycofanie zmysłów z ciała fizycznego, ale niewiele się mówi o kontroli zmysłów. We współczesnej literaturze dopiero twórcy Neuro-Lingwistycznego Programowania Richard Bandler i John Grinder zwrócili uwagę na subiektywne różnice w stosowanych przez nas sub-modalnościach. Tak więc każda osoba używa określonych sub-modalności w kodowaniu swoich subiektywnych doświadczeń i ten wybór specyficznych sub-modalności jest charakterystyczny właśnie dla tej konkretnej osoby, bo każdy z nas ma swoje preferowane sposoby kodowania informacji. Dlatego naszym celem podczas tego kursu będzie zidentyfikowanie tych sub-modalności, które my preferujemy podczas naszej codziennej aktywności umysłowej i dalej odkrycie, które z nich są przez nasz umysł wykorzystywane do aktywności pozazmysłowej (spostrzegania pozazmysłowego).
Dlatego zajmiemy się dzisiaj tylko jednym narządem zmysłów – zmysłem wzroku i rozpatrzymy, jakie sub-modalności mogą w nim występować. W Ćwiczeniu 6 w poprzedniej części kursu zauważyliśmy, że nasze wrażenia wzrokowe różniły się od siebie w sytuacji analizowania wspomnień, wyobrażeniach i obserwacji realnej rzeczywistości. Ale czym konkretnie się różniły?
Wyobrażając sobie na przykład sytuację z przeszłości możemy zadać następujące pytania:
- Jakie kolory dostrzegamy w tym obrazie? Czy obraz jest kolorowy, czy raczej czarno-biały? Czy są to tylko wybrane kolory, czy wszystkie kolory tęczy? Czy kolory są żywe i wyraziste, czy też wyblakłe?
- Jaka ilość światła i cienia jest obecna w tym obrazie? Czy obraz jest jasny czy ciemny?
- Czy obraz jest wyraźny czy rozmyty? Jaki jest stopień kontrastu oraz ostrość tego obrazu? Czy widzisz wszystko wyraźnie, czy raczej obraz jest mglisty i nieokreślony? Czy obraz jest gładki czy „ziarnisty”?
- Gdzie w przestrzeni znajduje się ten obraz? Wyciągnij ręce w jego kierunku.
- Jak daleko od obrazu się znajdujesz? Czy możesz ten obraz objąć, czy jest panoramiczny? Jak jest duży (podaj przybliżone wymiary)? Czy obraz ma obramowanie?
- Czy widzisz w tym obrazie siebie i jesteś częścią akcji (nie widzisz swojej głowy, a jedynie ręce, nogi i tułowie), czy też przyglądasz się sobie z boku tak jakbyś oglądał film (widzisz swoją głowę i całą swoją postać)?
- Czy obraz jest dynamiczny tak jak film, czy statyczny tak jak ilustracja albo zdjęcie?
- Czy możesz odróżnić pierwszy i drugi plan (tło) tego obrazu? Czy obraz jest trójwymiarowy czy płaski? Czy obraz Cię otacza?
- Czy jest to tylko jeden obraz? A może widzisz ich serię jeden po drugim albo też kilka obrazów obok siebie?
- Czy jakieś elementy tego obrazu albo występujący w nim ludzie są w stosunku do siebie proporcjonalni, czy też niektóre elementy są nieproporcjonalnie większe lub mniejsze?
Jak widzimy na podstawie zadanych powyżej pytań jest wiele zmiennych charakteryzujących każdy obraz. Dlatego też badacze z SRI (Stamford Research Institute) zauważyli [2][3], że wyjątkowo dobre wyniki w jasnowidzeniu (remote viewing) osiągnęły osoby o uzdolnieniach artystycznych czyli osoby szczególnie wyczulone na obrazy, dźwięki i odczucia, jednocześnie posiadające umiejętność wyrażenia i przekazania dych doznań w komunikatywnej formie (namalowany obraz albo rysunek, dobranie odpowiednich słów określających konkretne doświadczenie psychiczne, dobra orientacja w przestrzeni muzycznej itp). Niemniej jednak każdy, kto poświęci trochę czasu na nasze ćwiczenia będzie w stanie analizować i nazywać te odczucia zwiększając w ten sposób swoje szanse osiągnięcia sukcesu w jasnowidzeniu.
W ćwiczeniu warto wykorzystać nagranie prowadzące* tak aby nie trzeba było cały czas patrzeć do tekstu, zaopatrzyć się w miękki ołówek i kartkę papieru do rysowania szkiców, a nawet jeśli to możliwe nagrywać swoje odpowiedzi podczas ćwiczenia. Jeżeli nagrywamy się podczas tego ćwiczenia (audio albo wideo), warto też zwrócić uwagę na naszą tak zwaną komunikację niewerbalną (np. jaka jest nasza intonacja głosu, nasze ruchy nieświadome, westchnienia, pauzy podczas mówienia, wyraz twarzy?).
To już wszystko w dzisiejszym odcinku. Autor zachęca do regularnego wykonywania ćwiczeń. Ponadto można już zacząć rozglądać się za partnerem albo partnerką, którzy zechcą razem z nami wykonywać ćwiczenia, albo w przyszłości pełnić rolę asystenta. Powinny to być osoby obiektywne i niezaangażowane emocjonalnie w praktykę jasnowidzenia. Osoby skrajnie sceptyczne albo osoby nadmiernie zainteresowane ezoteryką mogą nam bardziej zaszkodzić lub pomóc. Pamiętajmy też aby upewnić się, że są to osoby dyskretne, chyba że chcemy mieć kolejkę sąsiadów i przyjaciół proszących nas o pomoc, albo znosić żarty i upokorzenia w pracy i w szkole. Jeśli osiągamy sukcesy w naszej praktyce jasnowidzenia, to najrozsądniej jest tę informację zachować dla siebie i dla ścisłego grona osób zaufanych.
_
(*) Nagrania prowadzące będą dostępne na Youtube.com i D.tube od 24. lutego 2018 i pozostaną dostępne bez ograniczeń czasowych. W międzyczasie możemy nagrać powyższe ćwiczenie i odtworzyć z komputera albo rekordera cyfrowego.
Autor kursu nie gwarantuje, że osoby wykonujące zalecane ćwiczenia osiągną skuteczne umiejętności SSPZ. Kurs służy wyłącznie celom edukacyjnym i rozrywkowym umożliwiając rozwijanie współpracy w zespole i sugerując nowe sposoby na relaks i spędzanie wolnego czasu. Ponadto wszystkie elementy kursu przeznaczone są wyłącznie dla osób zdrowych fizycznie i psychicznie, a jego publikacja nie pretenduje do rangi publikacji naukowej, i nie jest formą porady psychologicznej albo medycznej, lub formą terapii.
Poprzednie części kursu można znaleźć tutaj:
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 1
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 2
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 3
Literatura:
[1] Medytacja może zmienić strukturę twojego mózgu już po ośmiu tygodniach!
[2] Przewidywanie ruchów kryptowalut przez jasnowidzenie? Zbyt piękne aby było prawdziwe?
[3] Russell Targ, Keith Harary, The Mind Race, Villard Books 1984
[4] Keith Harary, Psi As Nature, European Journal of Parapsychology, Vol. 4, No. 3, November 1982
[5] Will MacDonald, Richard Bandler, An Insider's Guide to Sub-Modalities, Meta Publications 1988
I just upvoted You! (Reply "STOP" to stop automatic upvotes)