W luksusowym pociągu zasztyletowany zostaje biznesmen, podróżujący z nim Hercules Poirot podejmuje się odnalezienia mordercy spośród trzynastu pasażerów znajdujących się w przedziale.
Agatha Christie po raz szósty, tym razem obsadzona aktorskim dynamitem naszych czasów, wielka tajemnica, szlagier wśród kryminałów i wielka obietnica fabularna. Światowej sławy detektyw Hercule Poirot (Kenneth Branagh) przybywa tym razem również jako reżyser.
Wizja Branagha jest ekstrawagancka i wystawna, lecz potężna maszyna mknąca po torach tajemnicy szybko traci parę, o ile ujęcia europejskiej zimowej scenerii i pociąg rodem z katalogów art deco mogą się podobać, to cała kryminalna opowieść jest jakby zabalsamowana w swojej własnej wartości oraz obdarta ze wszelkiego rodzaju przejawów emocjonalnego rezonansu. Branagh stworzył portret siebie jako postaci wiodącej, cała reszta jest tylko tłem, które przyćmiewają nawet bujne wąsy głównego bohatera.
Obsady nie trzeba nikomu przedstawiać, Michelle Pfeiffer, Willem Dafoe, Johnny Depp czy Penélope Cruz to aktorskie armaty, których potencjał został po prostu zmarnowany i ma się nieodparte wrażenie, że plejada sław czuje się nieco zagubiona w tym wystawnym chaosie, w którym to postać przerysowanego i niekiedy irytującego detektywa o paranormalnych zdolnościach ma tu rozdawać karty.
Film w pośpiechu i w linii prostej mknie do niezamierzenie komicznego wręcz finału, gubiąc gdzieś po drodze obietnicę intrygującej podróży.
Podsumowując - Pięknie umeblowany, lecz w rzeczywistości pusty "Orient Express" jako połączenie tradycji i nowoczesności nie przekonuje, zbyt bardzo skupia się na wąsach Branagha niż na rozwiązywaniu morderstwa i sprawia wrażenie gigantycznego projektu próżności samego reżysera, który udowadnia, że ta historia naprawdę nie potrzebuje kolejnej adaptacji.
W moim mniemaniu starsze części są lepsze, a to głównie za sprawą tego, że jest w nich jakaś dusza, atmosfera i klaustrofobiczny klimat pociągowego wagonu w którym rozgrywa się cała zabawa. Branagh minimalizm zamienił na przepych i CGI.
"Namawiałeś, namawiałeś i mnie namowiłeś...", zaraz siadam do oglądania. Już się parę dni zbierałem do tego filmu. :)
Nie zaśnij :) Daj znać jak wrażenia po seansie.
Piękne zdjęcia, ale czy lepszy od starszych ekranizacji? Wolę klimat starszych filmów.
W moim mniemaniu starsze części są lepsze, a to głównie za sprawą tego, że jest w nich jakaś dusza, atmosfera i klaustrofobiczny klimat pociągowego wagonu w którym rozgrywa się cała zabawa. Branagh minimalizm zamienił na przepych i CGI.
Dobry post!
Ale film sobie chyba podaruję. Jest bardzo dużo lepiej się zapowiadający i szkoda mi tracić czas na oglądanie tego.
Żeby ocenić trzeba obejrzeć, pomimo mojej dość niskiej oceny jak najbardziej polecam zasmakować samemu :)