အခ်စ္စစ္တို႔မည္သည္…

<p dir="auto">"ဟဲ့ ယမံု ဟိုမွာ နင့္လူၾကီးလာျပီ"<br /> သူငယ္ခ်င္း စုလတ္ ၏ အေမာတေကာ<br /> စကားေၾကာင့္ ယမံုနာ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။<br /> ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို Style က်က် လြယ္ကာ<br /> ေအးေဆးတည္ျငိမ္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ႏွင့္<br /> တစ္လွမ္းခ်င္း ၀င္လာေသာ ကိုထက္ေနာင္ကို<br /> ေတြ့လိုက္ရသည္။ ယမံုနာတို ့ေက်ာင္းတြင္<br /> ဇဲြထက္ေနာင္ ဆိုသည္ကို မသိသူမရိွ ေပ။<br /> ဇဲြထက္ေနာင္ဆိုသည္မွာ တစ္ေက်ာင္းလံုးတြင္ အားကစားအေတာ္ဆံုး၊အေခ်ာဆံုး King ရထား<br /> ေသာ ဒုတိယႏွစ္ E- major မွ ေက်ာင္းသား<br /> တစ္ဦးျဖစ္ကာ စာေတာ္သည္ဟုလည္း နာမည္<br /> ၾကီးသူျဖစ္သည္။ <p dir="auto">ယမံုနာက ပထမႏွစ္ အဂၤလိပ္စာေက်ာင္းသူ။ ယမံုနာႏွင့္ စုလတ္ က တကၠသိုလ္တက္မွ<br /> ေတြ့ရ ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။<br /> အေဆာင္တြင္တစ္ခန္းတည္းေနရန္ အတူက်ကာ<br /> ေမဂ်ာလည္းတူ အတန္းလည္းတူ၍ ယမံုနာႏွင့္<br /> စုလတ္ တတဲြတဲြျဖစ္လာကာ ေက်ာင္းသြားအတူ စားအတူႏွင့္ ခ်စ္ခင္စြာ ေနလာခဲ့သည္မွာ ယခု<br /> ၂လပင္ေက်ာ္ေနေပျပီ။ <p dir="auto">ယမံုနာေကာ စုလတ္ေကာက နယ္ဘက္မွ<br /> မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာျပီး မေကြးတကၠသိုလ္တြင္ အတူဆံုမိၾကျခင္းပင္။၂ေယာက္လံုးကရိုးသား<br /> ေအးေဆးျပီးစိတ္တူကိုယ္တူရိွကာ စာလည္း<br /> အတူက်က္ၾကေသာေၾကာင့္တစ္ေယာက္ကို<br /> တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ တြယ္ေလသည္။<br /> ေက်ာင္းထဲသို ့၀င္သြားေသာ ကိုထက္ေနာင္ကို<br /> ၾကည့္ကာလြန္ခဲ့ေသာ၂လ ေက်ာင္းစဖြင့္ခ်ိန္က<br /> အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေတြးမိသြားသည္။<br /> ယမံုႏွင့္စုလတ္ ေက်ာင္းသို ့ေစာေစာေရာက္လာ<br /> မိသည္။ ေက်ာင္းစတက္ေသာေန ့မို ့ဘယ္မွ<br /> မသြားတတ္မလာတတ္ေပ။ ပထမစာသင္ခ်ိန္<br /> ၂ခ်ိန္ျပီးေသာအခါ ဗိုက္တို ့မွာ ဆာေလာင္လာ<br /> သည္။<br /> "ယမံု ေရ့ ဒို ့ကန္တင္းသြားရေအာင္။"<br /> သူငယ္ခ်င္းစုလတ္စကားေၾကာင့္ ယမံုနာ<br /> စာအုပ္မ်ားကိုသိမ္းလိုက္ရင္း ေမးလိုက္မိသည္။<br /> "ကန္တင္းဘယ္မွာလဲနင္သိလို ့လား ။"<br /> "အမေလးယမံုရယ္ ေမးျမန္းသြားမွာေပါ့ ။ "<br /> စုလတ္မွာ မင္းဘူးနယ္ဘက္မွ လာသူျဖစ္၍<br /> အရာရာတြင္ သြက္လက္သေလာက္ ယမံုနာက<br /> ေတာ့ ထံုေလသည္။ စကားေျပာလွ်င္လည္း<br /> ေအးစိစိႏွင့္ လူဆိုလည္း အရမ္းေၾကာက္တတ္<br /> ေသာေၾကာင့္ အကိုမ်ားက ခဏခဏ ေငါက္ခံရ<br /> တတ္သည္။<br /> "ေအးေအးစုလတ္ဒါဆိုသြားေအာင္ေလ။"<br /> ယမံု ေရွ႕မွ ထလိုက္ကာ တံခါးေပါက္မွ အျပင္<br /> ထြက္လိုက္သည္။ <p dir="auto">"ဘုန္း ..... အင့္ "<br /> ယမံုနာ လက္မွ လြယ္အိတ္ေအာက္သို ့<br /> ေလွ်ာက်သြားျပီး လူလည္း ဟပ္ထိုးလဲမလို<br /> ျဖစ္သြားသည္။<br /> "ရလား ယမံုနာ" လက္ကို ဖမ္းထိန္းထားရင္း<br /> ထြက္လာေသာ အသံတစ္သံေၾကာင့္ ယမံုနာ<br /> ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေအးေဆးၾကင္နာ<br /> တတ္ပံုရေသာ မ်က္၀န္းနက္နက္တို ့ႏွင့္ဆံုခိုက္<br /> အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေ၀ဒနာ တစ္ရပ္ကို<br /> ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွ ခံစားလိုက္ရသည္။<br /> ယမံုနာ အခန္း၀မွအထြက္ တစ္ဖက္မွ လာသူႏွင့္ ၀င္တိုက္မိျခင္းပင္။ ထိုလူမွာ ပုဆိုးနက္ျပာ<br /> ကြက္စိပ္ကို၀တ္ထားျပီး အျဖဴေရာင္တီရွပ္<br /> လက္ရွည္ကို လက္ေခါက္၀တ္ထားသည္။<br /> ဆံပင္ ခပ္တိုတိုတြင္ အေရာင္ဆိုးထားျခင္းမရိွ<br /> နက္ေမွာင္ေနကာ ေခါင္းလိမ္းဆီ တစ္မ်ိဳးလိမ္း<br /> ထားပံုေပၚျပီး ဘီးႏွင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဖီးတင္ထား<br /> ေလသည္။<br /> မ်က္ခံုးတို ့မွာ ထူထဲစိမ္းညိဳ ့ေန၍ ႏွာတံေပၚကာ ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း တင္းတင္းေစ့ထားျပီး ယမံုနာ ၾကည့္ဖူးေသာ Titanic ဇာတ္ကားထဲမွ မင္းသား လီယိုနာဒို၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဆင္သည္ဟုထင္မိ သည္။တင္းတင္းေစ့ထားတာေတာင္ ျပံဳးေနသည့္အသြင္ေပၚေနသည္။ အထူးျခားဆံုးမွာ မ်က္လံုးမ်ားျဖစ္သည္။ မ်က္အိမ္က်ယ္၍ မ်က္ဆံနက္ျပီး တစ္ဖက္လူ၏မ်က္လံုးမ်ားထဲသို ့ထိုးေဖာက္ၾကည့္ ေနသလို စူးရွလွသည္။မ်က္လံုးမ်ား၏ညိဳ ့ဓာတ္<br /> တြင္ ျငိကာယမံုနာ ဆံြ ့အ ေနမိသည္ ။<br /> "ရလား " ထိုလူ ပါးစပ္မွ ဒုတိယေျမာက္အသံ<br /> ထပ္ထြက္လာသည္။<br /> "ေအာ္ ဟုတ္ဟုတ္ ရပါတယ္။"<br /> အိပ္ မက္မွ လန္ ့ႏိုးလာသူပမာ ယမံုအလန္ ့<br /> တၾကားေျဖမိလိုက္သည္။ ေနာက္မွစုလတ္က<br /> မီွလာကာ<br /> "ဘာျဖစ္လို ့လည္း ယမံု"<br /> စုလတ္က အေမးစကားႏွင့္အတူ သူႏွင့္ ယမံုကို ေ၀့ၾကည့္လိုက္သည္။<br /> "၀င္တိုက္မိသြားတာပါ။"<br /> သူျပန္ေျဖေနပံုကိုေငးၾကည့္ ေနမိသည္။<br /> "ဘာမွမထိခိုက္မိရင္က်ြန္ေတာ္သြားပါအံုးမယ္။"<br /> လွည့္ထြက္သြားေသာ သူ ့ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္<br /> ျပီး ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခု လစ္ဟာ သြားသလို ခံစား<br /> လိုက္ရသည္။<br /> "ဟဲ့ယမံု နင့္လက္ေတြ ေအးစက္ေနပါ့လား။"<br /> ေဘးနားမွ လမ္းတူတူေလွ်ာက္ကာ လက္ကိုင္ပီး<br /> ေမးလိုက္ေသာ စုလတ္စကားေၾကာင့္ ယမံုနာ<br /> စုလတ္ကိုလွည့္ျပံဳးျပလိုက္ျပီး စကားစလိုက္သည္။ "စုလတ္ ခုနကလူ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ေနာ။"<br /> "ေအးဟုတ္ပါ့ ယမံု ငါလည္းေျပာမလို ့ပဲ<br /> ေခ်ာတယ္ဆိုတာထက္ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္<br /> ေကာင္းတယ္ဟ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးရယ္။"<br /> စုလတ္ေျပာစကားကို က်ိတ္၍ ေထာက္ခံလိုက္မိ သည္။<br /> "စုလတ္သိလား ငါရင္ခုန္ေနသလိုပဲ။"<br /> "ဟမ္ "မ်က္လံုးမ်ားကိုျပဴးက်ယ္ကာအလန့္တၾကား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ စုလတ္ပံုစံေၾကာင့္ ယမံုပင္ ရယ္ခ်င္သြားသည္။ စုလတ္မွာအရပ္ပုပုဆံပင္<br /> ကုတ္၀ဲႏွင့္ျဖစ္ကာ အသားျဖဴစြတ္ေနျပီး ခ်စ္စရာ<br /> ေကာင္းသေလာက္ မ်က္လံုးမ်ားမွာ အေတာ္ပင္ က်ယ္ေလသည္။က်ယ္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ား<br /> ျပဴးကာ အလန္ ့တၾကား စကားေျပာလွ်င္ ယမံုမွာ သူ ့စကားသံကို နားစိုက္ဖို ့ထက္ရယ္ခ်င္စိတ္ကို<br /> ပိုျဖစ္ေလသည္။ ယမံုပံုစံကေတာ့ စုလတ္ႏွင့္ျခားနားလွသည္။ ယမံုကအရပ္အေတာ္အသင့္ရွည္ျပီး ဆံပင္ေက်ာလည္ထိ ရွည္ကာ အသားမွာ စုလတ္<br /> ေလာက္မျဖဴေပ။ ယမံု ့ရုပ္ရည္မွာ သာမာန္ထဲသာပါျပီး လူသတိထားမိနည္းေသာ ရုပ္ရည္မ်ိဴးျဖစ္<br /> သည္။ ယမံုကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လွသည္ဟု<br /> မထင္ေသာ္လည္း ယမံု ့ေမေမကေတာ့ ယမံု့ကို<br /> လွသည္ဟုအျမဲေျပာသည္။ အေမ့သမီးေလးက<br /> ၾကည့္ေလၾကည့္ေလလွေလအလွမ်ိဳးဟု ေမေမခဏခဏေျပာဖူးေသာ စကားကို သတိရကာ<br /> ျပံဳးမိသြားသည္။ <p dir="auto">ယမံုႏွင့္ စုလတ္ ကန္တင္းတြင္ စားေသာက္ျပီးကာ အတန္းျပန္တက္ျပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အေဆာင္ျပန္လာၾကသည္။ အိမ္စာမ်ားကိုလုပ္ျပီး ေသာအခါ အိပ္ဖို ့အိပ္ယာထဲတြင္လွဲေနရင္း ယမံု အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ ေန ့လည္ကဆံုခဲ့ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို ျပန္ျမင္ေနမိသည္။ ဒါ အခ်စ္မ်ားလား။ <p dir="auto">ဒုတိယအၾကိမ္ သူ ့ကို ျပန္ေတြ့တာကေက်ာင္း<br /> စဖြင့္တာတစ္လျပည့္သြားေသာ ေမာင္မယ္<br /> သစ္လြင္ၾကိဳဆိုပဲြေန့တြင္ျဖစ္သည္။ထိုေန့တြင္မွ<br /> သူ့ကိုအဂၤလိပ္စာဒုတိယႏွစ္ King မွန္းသိခဲ့ရ<br /> ေလသည္။သူ ့ကို စိတ္၀င္စားေနမိသည့္ အျဖစ္အား ယမံုစုလတ္ကို ရင္ဖြင့္မိသည္။ စုလတ္က<br /> ေတာ့ ႏွစ္သိမ့္ေလသည္။ <p dir="auto">"ယမံုရယ္ နင္သူ ့ကို စိတ္၀င္စားေနေတာ့ေကာ<br /> ဒို ့ဘာလုပ္လို ့ရႏိုင္မွာလည္း ။ဒို ့ဘ၀ကမိန္းက<br /> ေလး ေလ။ငါတို ့မိန္းကေလးေတြဘ၀သနားဖို ့<br /> ေကာင္းပါ တယ္ဟာ။ပန္းကေလးေတြအတိုင္းပဲ။<br /> ပန္းကေလး ေတြက အပင္မွာအစြမ္းကုန္<br /> ပြင့္လန္းေနျပီး ခူးမယ့္သူရဲ့လက္ကို ေမွ်ာ္ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုလာခူးသူက ကိုယ္မႏွစ္သက္တဲ့သူ<br /> ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ငါတို ့မွာ ျငင္းဆန္ခြင့္နည္း<br /> တယ္။ကိုယ္ခူးေစခ်င္တဲ့လက္ေပၚညႊတ္က်လိုက္<br /> ဖို့ကလည္းသူကပန္းပြင့္ေလးအေပၚ လက္လွမ္း<br /> လိုက္အံုးမွေလ။ခုဆိုကိုဇဲြထက္ေနာင္ က King ။<br /> တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာ လူသိအမ်ားဆံုး၊အေခ်ာဆံုး။<br /> ဒို ့လို သာမာန္ဘ၀ေက်ာင္းသူေလးေတြကို သူသတိ ထားမိမွာမဟုတ္ပါဘူးယမံုရယ္။ဒါေပမယ့္ ယမံု သိလား နင္စိတ္ဓာတ္မက်နဲ ့ နင္သူ ့ကို<br /> ခ်စ္ေနတယ္မလား ။တစ္ခါတစ္ေလက် အခ်စ္<br /> ဆိုတာ သူ့ ့ေဘးနားမွာေနျပီး ပိုင္ဆိုင္ေနရမွ<br /> မဟုတ္ပါဘူး။ အေ၀းကေန တိတ္တိတ္ေလးေငး<br /> ၾကည့္ျပီး ခ်စ္ေနရတာေလးကလည္း အခ်စ္ရဲ့<br /> အႏွစ္သာရတစ္ခုပဲ ေလဟာ။" <p dir="auto">အျပင္စာဖတ္ျခင္းတြင္ ေမြ ့ေလ်ာ္ေသာ စုလတ္ ၏အားေပးစကားမ်ားႏွင့္ ယမံု ကိုထက္ေနာင္ကို ကြယ္ရာကသာ တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနမိသည္။ ကိုထက္ေနာင္က ေန ့လည္ဘက္ ၂နာရီ ေက်ာင္းခဏနားခ်ိန္တြင္ အျမဲပင္စာၾကည့္တိုက္သို ့သြား ေလ့ရိွသည္။ ယမံုလည္းသြားေလသည္။သူႏွင့္တစ္ခံုေက်ာ္ေလးတြင္ ထိုင္ကာ စာအုပ္ကို ကြယ္၍<br /> သူ ့မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေနရေသာ ၾကည္ႏူးမႈကို ဘာ ႏွင့္မွ အစားမထိုးႏိုင္။ ယမံုအတြက္ သူ ့ကိုခ်စ္သည့္အေၾကာင္းေတြကို ေန့စဥ္ ဒိုင္ယာယီထဲတြင္ ရင္ဖြင့္ခြင့္ရေလသည္။ <p dir="auto">ရာသီမ်ား အလီလီေျပာင္းခဲ့ေပျပီ။ ေႏြဦးကံ့ေကာ္မ်ား ေ၀ေၾကြျပီး မိုးတြင္ပြင့္ေသာ စိန္ပန္းျပာမ်ား တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ဆုတ္ခြာခဲ့ျပီ။ေဆာင္းႏွင္း မႈန္တို ့တစတစ က်ဆင္းလာကာ ခ်ယ္ရီတို ့ပြင့္လာသည္ႏွင့္အျပိဳင္ ကိုထက္ေနာင္တို ့ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပဲြ ေျဖရက္သို ့ပင္ ေရာက္လာခဲ့ေပျပီ။ ယခုဆိုလွ်င္ ယမံု တတိယႏွစ္ စာေမးပဲြေျဖရေတာ့မည္ ျဖစ္ကာ ကိုထက္ေနာင္ကေတာ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေျဖကာေက်ာင္းၾကီးကို ခဲြခြာသြားေပေတာ့မည္။ ဒီေန ့စာေမးပဲြ ေနာက္ဆံုးေန ့ေျဖျပီးျပီ။စုလတ္က အခန္းတြင္းမွ ထြက္မလာေသးေပ။<br /> စုလတ္ကို ကန္တင္းမွ ေစာင့္မည္ဟု လက္ဟန္<br /> ေျခဟန္ျပကာ ယမံုတစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာ<br /> ခဲ့သည္။ လက္ဖက္ထမင္း၂ပဲြႏွင့္ ၾကက္ဥ ဟပ္ကို မွာ ျပီး ယမံုရင္ထဲ ၀မ္းနည္းေနမိသည္။<br /> ကိုထက္ေနာင္ကို ေတြ ့ခ်င္ေနမိသည္။ ဒီေန ့က<br /> ေနာက္ဆံုးေန ့။ ဒီေန့ၿပီးလွ်င္ေ၀းရေပေတာ့မည္။ <p dir="auto">"ဒီ၀ိုင္းကထိုင္ခံုေလးတစ္လံုးေလာက္ယူလို့ရလား" နားယဥ္ေနေသာ အသံေၾကာင့္ ယမံု ့ကိုယ္ေလး<br /> ဆတ္ခနဲ တုန္သြား သည္။ ကိုထက္ေနာင္ရယ္ေလ ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္ ယမံု ့ကိုငံု ့ၾကည့္ျပီး ယမံု ့၀ိုင္းမွ<br /> ပိုေနေသာ ထိုင္ခံုကိုေတာင္းေနျခင္းပင္။ ယမံု ့<br /> ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ခုန္လာသည္။လက္မ်ားလည္းတုန္လာမိသည္။<br /> "ဟုတ္ ရပါတယ္ ယူပါ "<br /> အသံကို မတုန္ေအာင္ၾကိဳးစား ၍ ထိန္းကာ<br /> ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း တုန္ေနသည္ဟု ထင္မိ<br /> သည္။ ယမံု ့ဆုေတာင္းျပည့္ေလသည္။<br /> အနည္းဆံုးေတာ့ မခဲြခြာခင္ မ်က္ႏွာေလးေတာ့<br /> ျမင္လိုက္ရသည္ မဟုတ္လား။ ေက်နပ္ပါသည္<br /> ေလ။ေက်ာင္းတက္ခဲ့ေသာ ၃ႏွစ္တာလံုး<br /> ကိုထက္ေနာင္ ရည္းစားမထားခဲ့ျခင္းကပင္<br /> ယမံု ့အတြက္ ဘုရားေပးေသာ ဆုလဒ္တစ္ခုပင္။ <p dir="auto">တတိယႏွစ္စာေမးပဲြမ်ားေျဖအျပီး ေက်ာင္းၾကီးကို<br /> ခဲြကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ရသည္။ ကံ့ေကာ္မ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာ ပြင့္ေနေသာ စတုတၳႏွစ္စတြင္ ယမံု့ကမၻာမွာ<br /> အလြမ္းမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနခဲ့သည္။ စတုတၳႏွစ္ေအာင္စာရင္း ထြက္ေသာအခါ ယမံုက မဟာတန္းကို<br /> တက္ခြင့္ရ ျပီး သူငယ္ခ်င္းစုလတ္ကေတာ့ ရိုးရိုးသာေအာင္ခဲ့ ေလသည္။ကိုထက္ေနာင္၏အေငြ့<br /> အသက္ စုလတ္ ေျခရာေဟာင္းမ်ားျဖင့္ မဟာ<br /> တန္း၂ႏွစ္ကို အလြမ္းမ်ားျဖင့္ ယမံု ေက်ာင္းတက္<br /> ခဲ့ရသည္။ <p dir="auto">ကိုထက္ေနာင္သြားေနၾကေနရာမ်ားကို ပံုမွန္<br /> အတိုင္းသြားသည္။ အတိတ္က သူ ့ပံုရိပ္မ်ားကို<br /> လြမ္းဆြတ္မိေလသည္။ စုလတ္ႏွင့္ ထိုင္ေနၾက<br /> ကန္တင္းသို့လည္း ၀တၲရား မပ်က္ သြားျပီး<br /> စုလတ္ကို လြမ္းရသည္။ <p dir="auto">ေႏြမွမိုး ၊ မိုးမွေဆာင္းသို ့ အဖန္ဖန္ ေျပာင္းခဲ့ျပီး<br /> ေပျပီ။ ယခုဆိုလွ်င္ ယမံု ့အသက္၂၇ႏွစ္အတြင္း ၀င္ေနခဲ့ျပီ။ ေက်ာင္းျပီး၍ မေကြးတကၠသိုလ္တြင္<br /> ပင္ က်ဴတာေပါက္စေလးအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့သည္မွာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။မႏွစ္ကထဲတြင္မွစုလတ္<br /> အိမ္ေထာင္က်၍မဂၤလာေဆာင္သြားလိုက္ရေသး<br /> သည္။ <p dir="auto">ႏွစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ေျပာင္းသြားေသာ္လည္း ယမံု့ရင္ထဲမွ ကိုထက္ေနာင္ကိုသတိရစိတ္၊ခ်စ္စိတ္မွာ မေျပာင္းလဲခဲ့ေပ။ပို၍ပင္ခ်စ္ေနလြမ္းေနမိသည္။ <p dir="auto">"သမီးေရမနက္ျဖန္ေမေမ့သူငယ္ခ်င္း လွေမ<br /> လာမယ္။ ေမေမ့ကို မနက္ၾက ထမင္းခ်က္တာ<br /> ၀ိုင္းကူအံုးေနာ္"<br /> ေမေမ ေဒၚျမယမံု စကားေၾကာင့္ စာအုပ္ဖတ္<br /> ေနရာမွ ယမံုအသံျပဳလိုက္ရသည္။<br /> "ဟုတ္ေမေမ။ "<br /> ယမံုနာ ေက်ာင္းပိတ္၍ မိမိဇာတိျမိဳ ့ ျမိဳ ႔သစ္သို့<br /> ျပန္ေရာက္ ေနျခင္းျဖစ္သည္။<br /> "သမီးေရ လွေမနဲ ့အတူ သူ ့သားလဲပါလာ<br /> မယ္ေျပာတယ္။သူ ့သားကလည္း မေကြက<br /> ေက်ာင္းျပီးခဲ့တယ္ေျပာတယ္။နာမည္ေတာင္<br /> ေမေမေမ့ေနျပီ။ေျပာေတာ့ေျပာတယ္။"<br /> "ဟုတ္ဟုတ္ ေမေမ မမွတ္မိရင္လည္း စဥ္းစား<br /> မေနပါနဲ ့သမီးသိမွာ မဟုတ္ဘူး။<br /> ေက်ာင္းမွာက လူေတြအရမ္းမ်ားတယ္ေမေမ။" <p dir="auto">နံနက္ခင္း ၏ေနေရာင္ျခည္က ျခံတြင္းသို ့ထိုးက် ေနသည္။ စံပယ္ပင္ အခ်ိဳ ့ႏွင့္ ႏွင္းဆီပင္မ်ားကို ေရေလာင္းရင္း ယမံု ပန္းပြင့္ေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၾကည္နူးေနမိသည္။<br /> "ျမေရ"အိမ္ေရွ ့မွ ကားသံႏွင့္အတူေခၚသံေၾကာင့္ ယမံု ေခါင္းေထာင္မိသြား သည္။<br /> "ဟုတ္ လာျပီ အန္တီ"<br /> ယမံု အေျပးေလးပင္ တံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။ ကားထဲမွာ အန္တီလွေမ ဆင္းလာေလသည္။ "ဟယ္ သမီး သမီးေလးက ယမံုနာလား"<br /> "ဟုတ္ပါတယ္အန္တီ။"<br /> "အမေလးျမငယ္ငယ္ ကအတိုင္းပဲ။သမီးကို သမီးအသက္ ၁၃ႏွစ္ေလာက္ကပဲ ေနာက္ဆံုးေတြ ့<br /> လိုက္တာျပီးအန္တီတို ့လည္း မေကြးေျပာင္းသြား<br /> ခဲ့တာေလ။"<br /> "အန္တီကေတာ့အရင္အတိုင္းလွဆဲပါပဲ။"<br /> "အမေလးခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတဲ့သမီး ေလး။<br /> ျမအိမ္ထဲမွာလား အန္တီသြားလိုက္အံုးမယ္။"<br /> "ဟုတ္အန္တီ။" <p dir="auto">"သားေရ ကိုထက္ ကားေနာက္ခန္းထဲက<br /> လက္ေဆာင္ေတြပါ တစ္ခါတည္းယူခဲ့အံုး။"<br /> စကားေျပာရင္း ေဒၚလွေမ အိမ္တြင္းသို ့၀င္သြား<br /> သည္။ <p dir="auto">ယမံုမွာ ေဒၚလွေမေနာက္ေျပးလိုက္ရမလား<br /> ကားထဲကပစၥည္းေတြ ကူခ်ရမလား ေတြးေနမိသည္။ ထိုအခိုက္ ကားတံခါးပြင့္လာကာ လူရြယ္<br /> တစ္ဦး ညင္သာစြာ ဆင္းလာေလသည္။ <p dir="auto">အိုး! !<br /> ယမံု ့<br /> တစ္ကိုယ္လံုးေအးစက္သြားသည္။<br /> သူ…သူရယ္ေလ။ ၅ႏွစ္ေက်ာ္မွ် ရင္ထဲတြင္ ေနရာယူေနခဲ့ေသာကိုထက္ေနာင္ပါလား။<br /> "ယမံု ကိုယ့္ကို ပစၥည္းေတြ ကူခ်ေပးအံုး။"<br /> "ဟင္ "ယမံု တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားကို<br /> ကူသယ္ကာ အိမ္ထဲသို ့အတူလိုက္၀င္ခဲ့သည္။ ခုနက ကိုထက္ေနာင္ ႏႈတ္ဖ်ားမွ သူ ့ကို ယမံုဟု<br /> ေခၚလိုက္သည္ပဲ။နားၾကားမ်ားမွားသလား။<br /> ယမံု တိမ္ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရသလို<br /> ေမ့ေမ့မူးမူး ျဖစ္ေနမိသည္။ <p dir="auto">"သားတို ့ျခံထဲမွာ စကားေျပာၾကအံုး ေမေမတို ့<br /> ဟင္းခ်က္တာလက္စသတ္ရင္း ေရွးေဟာင္း<br /> ေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာလိုက္အံုးမယ္။"<br /> ေဒၚျမယမံု စကားေၾကာင့္ ယမံုႏွင့္ကိုထက္ေနာင္<br /> ျခံတြင္းသို ့ဆင္းလာခဲ့သည္။ <p dir="auto">"ယမံု " ကိုထက္ေနာင္ႏႈတ္မွ ေခၚသံေၾကာင့္<br /> ယမံု ေမာ့ၾကည့္မိသည္။<br /> "ကိုယ္အခုေျပာမယ့္စကားေတြကို ေသခ်ာနား<br /> ေထာင္ေနာ္။<br /> "ကိုယ္ယမံု ့ကို လက္ထပ္ခ်င္တယ္။" <p dir="auto">အိုးးးးး<br /> ယမံု ့ႏႈတ္မွအံ့အားသင့္စြာ အသံထြက္သြားသည္။ကိုထက္ေနာင္က စကားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း<br /> စေျပာသည္။<br /> "ကိုယ္တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ တက္ေနတုန္းက<br /> ယမံုေမေမက ယမံုနဲ ့သူ ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ကိုယ့္ေမေမဆီ ပို ့ခဲ့ဖူးတယ္ယမံု။<br /> ကိုယ္အာ့ကတည္းက ပံုထဲက ယမံု ့ကို ျမင္ျပီး<br /> ခ်စ္ခဲ့တာ။ ကိုယ္ဒုတိယႏွစ္ စတက္ေတာ့ ယမံု<br /> ဒီေက်ာင္းမွာပဲ ပထမ ႏွစ္၀င္ခြင့္ ရတယ္ဆိုတာ<br /> သိခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္ကိုယ္ ယမံု ့ကို လာရွာတာ<br /> တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ယမံု နဲ့၀င္တိုက္မိတာပဲ။<br /> လူခ်င္းေတြ့ ျပီးေတာ့ ကိုယ္ ယမံု ့ကိုခ်စ္ေနတယ္<br /> ဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားတယ္ ။ဒါေပမယ့္<br /> ကိုယ္ ဖြင့္မေျပာခဲ့ဘူး။ ဖြင့္မေျပာေပမယ့္ ယမံု<br /> ဘာလုပ္တယ္၊ဘယ္သြားတယ္ဆိုတာ အကုန္<br /> စံုစမ္းထားတယ္ယမံု။ ယမံု မဟာတန္းပါျပီး<br /> ဆရာမလုပ္ေနတာလဲ ကိုယ္သိခဲ့တယ္။<br /> ကိုယ္ယမံု ့ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းဖို ့<br /> စာမွန္မွန္လုပ္ ေက်ာင္းျပီးေအာင္လုပ္ အလုပ္ၾကိဳးစားခဲ့တာ ခုဆို ကိုယ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကို<br /> ရပ္တည္ႏိုင္ျပီယမံု။ကိုယ္ ခု ယမံု ့အေျဖကို<br /> လာေတာင္းတာပါယမံု။" <p dir="auto">ယမံုရင္ထဲတြင္ လိႈင္းထန္ကာ မ်က္ရည္မ်ား<br /> က်လာေလသည္။<br /> "ဘာလို ့ငိုသြားတာလဲယမံု ။"<br /> "ယမံု ၀မ္းသာလို ့ပါ ကိုထက္ေနာင္။<br /> ခဏေစာင့္ေနာ္။"<br /> ယမံုအိမ္ထဲသို ့ေျပး၀င္ျပီး ဒိုင္ယာယီစာအုပ္<br /> ကေလးကို ထုတ္လာခဲ့သည္။ <p dir="auto">ဒိုင္ယာယီစာအုပ္ကိုတစ္ရြက္ခ်င္းလွန္ဖတ္ေနရင္း ကိုထက္ေနာင္ မ်က္ႏွာတြင္ တျဖည္းျဖည္းျပံဳးလာ ေလသည္။ စာအုပ္ကို ပိတ္ရင္း ကိုထက္ေနာင္က ယမံု ့လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။<br /> "ကိုယ္တို ့အခ်စ္ေတြ စစ္မွန္လို ့ ေပါင္းရတာပါ<br /> ယမံု။"<br /> ယမံု ရင္ထဲတြင္ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ေနမိသည္။<br /> ကိုယ္ တစ္ဖတ္သက္ က်ိတ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူက<br /> ကိုယ့္ ကိုလည္းခ်စ္သည္တဲ့ေလ။ဘယ္ေလာက္သာယာဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ၾကီးလည္း။<br /> စုလတ္သိလွ်င္လည္း ယမံု ့ခံစားခ်က္ေတြ<br /> စစ္မွန္ခဲ့လို ့ဟုေျပာေပလိမ့္ မည္။<br /> ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦး၏မ်က္ႏွာတြင္အျပံဳးပန္းကိုယ္စီႏွင့္<br /> တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေပ်ာက္သြားမည့္အလား<br /> ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ <p dir="auto">ေနေရာင္ျခည္က ခါတိုင္းထက္ ပိုမို ေတာက္ပေနကာ ျခံတြင္းရိွပန္းမ်ားကလည္း ယခင္ေန့ေတြထက္ပိုေမႊးေနခဲ့ေလသည္။ <pre><code> ျပီးပါျပီ။ <p dir="auto">အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။<br /> <img src="https://images.hive.blog/768x0/https://img.esteem.ws/21fkasqt9y.jpg" alt="image" srcset="https://images.hive.blog/768x0/https://img.esteem.ws/21fkasqt9y.jpg 1x, https://images.hive.blog/1536x0/https://img.esteem.ws/21fkasqt9y.jpg 2x" /><br /> Author-Soe Tha Khin<br /> MSC-172