စတုဒီသာမွတ္တမ္း

image source
က်ြန္ုပ္ကံဆိုးပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။မေန့က တန္
ေဆာင္တိုင္ အခါသမယျဖစ္၍ ရပ္ကြက္တြင္း အလွဴရွင္မ်ားက စတုဒီသာ ေက်ြးၾကေလ၏။အဲ...က်ြန္ုပ္လည္း စတုဒီသာ အလွဴရွင္တို့ ဒါနေျမာက္ေစရန္အလို့ငွာ
ေစာေစာစီးစီး ေရခ်ိဳး အလွျပင္ကာ ဘယ္သူေတြမ်ား
သြားျပီလဲ...ေက်ြးမ်ား ေက်ြးေနေပါ့လား ေခါင္းေလးတ
ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ဒါနပါရမီ ျဖည့္စြက္ေပးလိုစိတ္ျဖင့္ က်ီးကန္းေတာင္ေျမာက္ ေခ်ာင္းေနေလရဲ႔။ေဟာ....ရပ္ကြက္တြင္းရွိ ကေလးတစ္သိုက္ လူၾကီးအခ်ိဳ႕ ဟိုနားတစ္ျပဴဒီနား တစ္ျပိဳက္ ေခါင္းေလး တေမာ္ေမာ္နဲ႔ လာေနၾကေလျပီ။အဲ ...ခ်က္ခ်င္းၾကီးလည္း ထလိုက္လို့မျဖစ္ေသးေမြးကတည္းက အရွက္သည္းလွသမို့ ဖက္ထုပ္လို အနွီး
နဲ႔ပတ္ျပီးေနတဲ႔သူ၊အိမ္သာတက္ရင္ေတာင္ ရွက္လွသျဖင့္ တံခါးပိတ္ျပီးတက္တဲ႔သူ၊ညအိပ္ရင္လည္း မ်က္နွာလူေတြျမင္မွာစိုးလို့ ေခါင္းျမီွးျခံဳျပီး အိပ္တဲ႔သူ၊ဤမ်ွ အရွက္သည္းတဲ႔က်ြန္ုပ္ ဒီေလာက္ေတာ့ မူရမွာသေပါ့ဗ်။ဟုတ္ေပဘူးလားအရပ္ကတို့။ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ သေဘာက်လွသမို့ မခို့တရုိ့ျပံဳးရင္း လူျမင္မွာစိုး၍ လက္ကေလး
ကာရင္း ခ္ကနဲ ရယ္လိုက္ေသး၏။
ဒီလိုနဲ႔ ကြမ္းတယာညွက္ခန့္ၾကာေသာ္(အဲ ကြမ္းတယာညွက္ဖို့က ဘယ္နမိနစ္ၾကာသတုန္းဗ်) က်ြန္ုပ္အရွက္သည္းကိစၥ ဤမ်ွနွင့္ေတာ္ေလာက္ပီလို့ ေတြးရင္း
အလွဴဒါနၾကီးအား ခ်ီးေျမွာက္ရန္အလို့ငွာ ထိုင္ရာမွထ
ပုဆိုးကေလး ဘာေလးျပင္ဝတ္၊ရင္း အိမ္တံခါးဝမွ ထြက္
ေတာ္မူရန္လွမ္းအခိုက္ "ျဗဲ "ဆို သေကာင့္သား မိုး
က အခဲနက္ရြာခ်ပါေလေရာ။ေရွးဘဝနွစ္ဆယ္ေလာက္က မေက်ခဲ႔ေသာ အျငိဳးမ်ားရွိခဲ႔သည့္အလား မရပ္မနား အူလိႈက္သည္းလိႈက္၊ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းကာ ရြာေနပါေတာ့သည္။သြားျပီ...က်ြန္ုပ္၏ၾကီးျမတ္လွစြာေသာ မဟာစီမံကိန္းမ်ား ဤမိုးနွင့္တကြ ပ်က္သုဥ္းျပီထင္ပါ့။
ဝမ္းနည္းလြန္း၍ မ်က္ဝန္းမ်ား၌ပင္ မ်က္ရည္မ်ား အုတက္လာ၏။သို့ေသာ္ ေယာက်ာ္းတို့ဇြဲ ေသခါမွ ေလ်ာ့ ဆို
သလို စို့တက္လာေသာ မ်က္ရည္စတို့ကို လက္ဖမိုးေလး
နဲ႔အသာသုတ္ ေဘးဘီဝဲယာ လည္းၾကည့္ရေသး၊မေတာ္၍ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားျမင္သြားရင္ျဖင့္၊နဂိုကတည္းက အရွက္သည္းလြန္းတဲ႔ က်ြန္ုပ္မဟုတ္ပါလားဗ်။
ဒါေပမဲ႔ အျငိဳးၾကီးလွေသာ မိုးမင္းၾကီးက က်ြန္ုပ္၏
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ကိုအသက္ရွင္ခြင့္မေပး၊ဆက္ကာဆက္ကာ ရုိက္ခ်ိဳးလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဤေန့ကား တန္ေဆာင္တိုင္ေနာက္ဆံုးေန့။တစ္နည္းအားျဖင့္ စတုဒီသာ ရွင္တုိ့ ေနာက္ဆံုးေက်ြးေသာေန့။"အိမ္း ...သည္ကေန့ေတာ့မျဖစ္ေပဘူး"။မေန့ကအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မျဖစ္နိုင္သည္မို့ ေရပင္မခ်ိဳးေတာ့၊ေတာ္ၾကာ
က်ြန္ုပ္သြားမည္အထင္ျဖင့္ မိုးမင္းၾကီးက မေန့ကလို ရက္စက္မွျဖင့္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းလွေခ်ရဲ႔။မျဖစ္ေပဘူး၊ေတြး
တာေတာင္ လူသိရွင္ၾကား ေတြးလို့မရဲ၊စိတ္ထဲမွာသာ
ၾကိတ္ျပီးေတြးေနလိုက္သည္။တကယ္ မသြားဘူးဟု
ထင္မွတ္ေစရန္ အိမ္ေပၚတက္လုိက္၊အိမ္ေအာက္ျပန္ဆင္းလိုက္၊အိမ္ေနာက္ဝင္သြားလိုက္၊အိမ္ေရွ႔ျပန္ထြက္လိုက္၊ေရအိုးစဥ္နား သြားျပီး အကပ္မ်ွေသာ ေရကို ေခါက္တံု့ ေခါက္ျပန္ အားရပါးရေမာ့ေသာက္ဟန္ျပ၏။မသိ
လ်ွင္ တစ္ပတ္ဆယ့္ေလးရက္ ေရမေသာက္ရေသာေသာ ေဝဒနာသည္လိုလို။အဲတာကအေရးမၾကီးပါဘူး၊
အေရးၾကီးတာက မိုးမင္းၾကီး မသိရန္သာ။သို့ေသာ္
မေန့က အခ်ိန္သည္ သည္ကေန့ ထပ္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္မူ၄င္းက ေဖ်ာက္ကနဲ႔ ေပါက္ကနဲ႔ လုပ္လာျပန္၏။"ဟိုက္...မျဖစ္ေပဘူး...လက္ဦးမႈ ရယူမွေတာ္ကာက်ေတာ့မယ္"ဟ ေတြးကာ စီးေတာ္ျမင္းကိုစီးနွင္းကာ စတုဒီယာ
မ႑ပ္သို့ သြားေရာက္ေလသည္ဟူသတတ္။

image source
စတုဒီယာ မ႑ပ္သို့ေရာက္ေသာ္ အဆီျပန္ေနေသာမ်က္နွာကို လက္ကေလးနဲ႔သုတ္၊ဆိုင္ကယ္ေခါင္းတြင္ တင္ေနေသာ မိုးစက္တို့ကို ယူ၍ ဆံပင္ေကကိုသပ္လိုက္၏။ပုဆိုးကေလးကို အသာျပင္ဝတ္၊လာခ်င္၍ လာသည္မဟုတ္၊မလာမျဖစ္၍သာ လာရသည့္ဟန္ကိုလည္း ဖန္ရေသး၏၊ဟဲ ...ကိုယ့္ကိုလည္း ဘယ္သူမွလာဖိတ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။လြတ္ေနေသာ ခံုတစ္ခံုတြင္ အသာကေလးဝင္ထိုင္၊ေဘးဘီကို မ်က္ျဖဴေလးအသာလွန္ကာ ဝဲၾကည့္လိုက္ရာ အယ္ ...က်ြန္ုပ္နဲ႔သိတဲ႔သူလည္းတစ္ေယာက္မွမရွိဘူးဟ၊ျပီးေတာ့ ကေလးေတြခ်ည္း။ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါေလ၊က်ြန္ုပ္ စီမံကိန္းၾကီးေအာင္ျမင္ရန္
သာ အဓိကမို့ မ်က္လႊာကေလးခ် ဣေျႏၵေလးနဲ႔ထိုင္ေနလိုက္၏။ခဏၾကာေသာ္ "ဒါ ဦး လည္း စားဖို့ေနမယ္၊ထည့္ေပးလုိက္"ဟူေသာ အသံကိုၾကားလိုက္ရ၏။ဟယ္...
ဟန္ပန္လုပ္ရမ်ား၍ ဦးအရြယ္မ်ား ျဖစ္သြားေလလား
မေျပာတတ္၊"ေၾသာ္..အင္း"ဟု ထည့္ေပးရန္ေခါင္းကေလးညိတ္ေပးလိုက္၏။ဟဲ...အလကား ေက်ြးတာစားရ
၍လားမသိ နတ္သမီးက်ြန္းကမ္းေျခကေရလို ၾကည္အုေနေသာ ၾကာဇံဟင္းခါးအရည္တို့က က်ြန္ုပ္လ်ွာေပၚ၌
နတ္သုဒၶါတစ္ခြက္လို အရသာရွိလိုက္ေလျခင္း။(နတ္
သုဒၶါက ဘယ္လိုအေရာင္အဆင္း၊ဘယ္လိုအရသာရွိ
မွန္းေတာင္မသိ၊သို့ေသာ္အေရးမၾကီး၊နတ္သုဒၶါဆိုတာ
ေကာင္းမွန္းလူတိုင္းသိသည္။)တစ္ပန္းကန္ ဒါနျဖည့္စြက္လိုက္ျပီးေနာက္ အနားမွာရပ္ေနေသာ အလုိက္ေပးေနသည့္ ေကာင္ကေလးကို ထပ္ထည့္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ မ်က္စပစ္ျပလိုက္၏။ဟူး ...ေကာင္ေလးကအလိုက္တသိ ရွိ၍ေတာ္ေသး။ကိုင္း...နွစ္ပန္းကန္မ်ွ အလွဴ
ဒါန ျဖည့္စြက္ေပးျပီးသကာလ ထိုင္ရာမွထလိုက္၏။မဟာစီမံကိန္းၾကီးလည္း ေအာင္ျမင္သြားသည္သမို့ ...
သြားတစ္ဖီး ခပ္က်ဲက်ဲ ခ်ဲ၍ ပီတိအျပံုး နွလံုးဆီဖံုးကာ
ဌာေနသို့ ျမန္းျပန္ခဲ႔ေလေတာ့သတည္း။

*ေလးစားစြာျဖင့္
*ေႏြဦးသစ္

*MSC-252 **@kyawthuyein