Novuss w KBK

Z Novussem po raz pierwszy zetknąłem się w 2006 roku we wiosce Sece podczas mojego łotewskiego wolontariatu. W przyszkolnym klubie, w którym pracowałem był stół. Przypominał nieco uboższą wersję bilarda. Drewniany, kwadratowy z czterema łuzami. Zamiast bil krążki, kije krótsze. Na przerwach wpadały dzieciaki, aby w to zagrać. Grały jednak według własnych zasad, bo z tego co pamiętam gra była dość szybka i bardzo prosta. Prawdziwy Novuss może trwać dość długo, a zasady wyliczają sporo sytuacji, w których krążki wracają na stół. Gra może więc trwać godzinami... Zupełnie jak partia, która zakończyła wczorajszy dzień.

Ale od początku. W sierpniu 2020 poznałem Svetlanę, Łotyszkę z Jelgavy (obecnie z Wieliczki) mieszkającą od 20 lat w Polsce. Pamiętam, że wrzuciłem na fundacyjnego Facebooka zdjęcia zarośniętego grobu Stanisławy Dowgiałłówny, skomentowała je i tak pojawił się pomysł, by trochę go uporządkować. 11 sierpnia wdrożyliśmy go w życie, co zostało odnotowane w blockchainie.

Po tej spontanicznej akcji postanowiliśmy ze Svetlaną, że koniecznie trzeba zorganizować w rozkręcającym się wówczas KBK coś łotewskiego. Niestety sierpień minął, wrzesień też i ze wspólnych działań nic nie wyszło, bo przyszedł lockdown. Rok temu z kolei cała moja uwaga koncentrowała się na projekcie herbertowym. No ale co się odwlecze, to nie uciecze...

Końcem października br. odezwałem się do Svetlany. Jako, że działa ona w Stowarzyszeniu Novuss Polska popularyzującym tę łotewską grę, pomyślałem, że moglibyśmy w nią zagrać w łotewski Dzień Niepodległości, czyli 18 listopada. Pomysł spotkał się z aprobatą i wczoraj został wcielony w życie. Poniżej krótki film z rozgrywek.

Najlepsze jest jednak to, że stowarzyszenie Svetlany zostawiło jeden stół w KBK i teraz możemy grać w Novussa kiedy tylko chcemy. Choć z drugiej strony może to być ryzykowne. Wczoraj musiałem zamknąć @krolestwo po północy, bo ostatnia rozgrywka trwała ponad 2 godziny...