Sabagay, matalino siya,
Ako konti lang.
Masayahin siya,
Ako walang nagpapasaya.

Ang buhay ko kung kapiling niya
siguradong napakasaya at walang problema

Napaka iba niya kaysa sa akin
Ang tulad niya na babae na kayang mag-suot ng malawlaw na damit at sapatos na hindi pambabae pero
bagay na bagay parin sa kanya.

Yung mga tawa at ngiti niya,
yun talaga yung nagpapahulog sa akin.

Ako, ako lang naman yung tipong bola lang yung alam. Pampalakasa yung ibig kong sibihin dun.
Hinding hindi niya mapapansin ang tula ko.

Anong puwede kong gawin?
Kasalanan ko kasi to na nahulog ako sa kanya
Tuloy nahuhuli niya akong nakangiti ng wala man lang bakas sa mukha na kahit isang rason kung bakit.

Iniisip ko siya, bawat oras.
Di ko mapigilan, kagagohan na ata to.

Sa pag-gising sa umaga hanggang sa pag-pikit ng mga mata sa gabi. Parang illusyon lang ang lahat kung tutuusin. Hindi siya magiging akin.
Ito ba ang tinatawag nilang pag-ibig?

Naway nagustuhan niyo ang aking gawang tula. Subaybayan pa ang mga kapanapanabik na mga gawa na dito lang sa steemit mailalathala. Maraming Salamat!

Previous Filipino Poetry

• Nakakamiss
• Tumawa Ka
• Banal na Rosaryo
• Kaibigan
• Nagsusumamo
• Halina
• Hinahanap ang Yakap
• Amang
• Binata Part 1
• Binata Part 2