ကုိယ္ရႈပ္ထားတာ မဟုတ္ရင္ သြားမ႐ွင္းနဲ႔

ကိုယ္႐ႈပ္ထားတာမဟုတ္ရင္သြားမ႐ွင္းနဲ႔

လူေတြဟာ ျပႆနာေပါင္းစံု ႐ွင္းေနၾကရတယ္။ ကိုယ္႐ႈပ္ထားတာလည္း ကိုယ္ ႐ွင္းရတယ္ ကိုယ္မ႐ႈပ္တာလည္း ႐ွင္းရတယ္။
မိဘနဲ႔လည္း ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေတြ ေပးရတယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔လည္း အခန္႔မသင့္ရင္ အထင္လဲြတတ္ၾကလို႔ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေတြ တသီတတန္းႀကီး ေပးရတယ္။ အသင္းအဖဲြ႕နဲ႔ လုပ္ရင္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ .. ေပးလိုက္ရတဲ့ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ ဆိုတာ ေနာ္။
ဆိုးတာက မနာလိုစိတ္နဲ႔ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုတဲ့သူေတြရဲ႕ စကား။ သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးဝါးတဲ့ စကားေတြကို ေျဖ႐ွင္းရမယ္ ဆိုတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အလုပ္ပဲလို႔ ေျပာရမယ္။ ခက္တာက ဘယ္သူ႔သြား ေျဖ႐ွင္းရမွန္းလည္း မသိတာပဲ။
ဒီလို သူတစ္ပါးကို အပနာပေျပာတတ္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္ မမူခင္ ဆံုးမခဲ့တာေလးကို တစ္သက္လံုး ရင္ဝယ္သိမ္းထားမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက အင္မတန္အားနည္းေနၿပီ။ ေမတၱာက႐ုဏာ ႀကီးမားလွတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြက အေရာင္မိွန္ေနၾကၿပီ။ ထိုင္ခံုေပၚကေန အသာအယာငံု႔ၾကည့္လို႔ .. ေခါင္းေလးကို ငဲ့ၿပီး .. ေလသံေလးနဲ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္ .. ကိုယ္႐ႈပ္ထားတာ မဟုတ္ရင္ သြားမ႐ွင္းနဲ႔တဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဆံုးမခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီတစ္ခြန္းကေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္ရဲ႕ ခံျပင္းတတ္တဲ့သေဘာကို ထိန္းေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ အင္မတန္ေက်းဇူးႀကီးပါတယ္။

အထင္လဲြတယ္ ဆိုတာ လူ႔သဘာဝပဲေနာ္။ ကိုယ္လည္း အထင္လဲြတတ္တယ္။ သူလည္း အထင္လဲြတတ္တယ္။
ကိုယ္အထင္လဲြမိရင္ သူမ်ားဆီက ေျဖ႐ွင္းခ်က္ကို မရအရ ေတာင္းေနမယ့္အစား ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္စိတ္ကို အရင္ သိဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ငါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါ့စိတ္က သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားေနသလား အရင္ ၾကည့္သင့္တယ္။
ကိုယ္တိုင္က စိတ္အားနည္းေနမယ္ သိမ္ငယ္စိတ္ရိွေနမယ္ ဆိုရင္ သူတစ္ပါး သူ႔ဘာသာေခ်ာင္းဆိုးတာေတာင္ အဲဒါ ငါ့ကို တမင္သက္သက္ လုပ္တာလို႔ ထင္ရင္ထင္တတ္တယ္။ အဓိက က ကိုယ့္စိတ္က အားနည္းေနတာ အားငယ္ေနတာ သိမ္ငယ္ေနတာဆိုတာ လက္ခံဖို႔ ၾကည့္ရဲဖို႔ သတၱိရိွရမယ္။ အဲဒါ မသိရင္ အျပင္ကို အျပစ္႐ွာတယ္။
ကိုယ့္ကိုလည္း သူတစ္ပါးက မဟုတ္မဟပ္ေတြ လုပ္ၾကံၿပီး ဂုဏ္နိမ့္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတာလည္း ရိွမွာပဲ။ တစ္ခါတေလ ရင္းျမစ္ဘယ္သူလဲ ဆိုတာေတာင္ အစ႐ွာမရဘူး။ မနာလိုသူေတြ စုေပါင္း လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္ၾကတာေနာ္။ အဲဒီအခါ ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ။ စိတ္ဆိုးမလား။ ေျဖ႐ွင္းမလား။
တကယ္ တန္ဖိုးရိွတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ေခြးေဟာင္တိုင္း ထမၾကည့္နဲ႔ ဆိုတဲ့အတိုင္း သူတို႔ဘဝကိုသူတို႔ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဆက္လက္ေလ်ွာက္လွမ္းေနၾကတာ မ်က္ျမင္ပဲေနာ္။
တန္ဖိုးရိွတဲ့လူက တန္ဖိုးရိွတဲ့အလုပ္ကို တန္ဖိုးရိွမွန္းသိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေန႔ေရာ ညေရာ လုပ္ေနၿပီဆိုရင္ သူ႔မွာ အခ်ိန္ပို မရိွဘူး။ အဲဒီ အပနာပစကားေတြ လိုက္ေျဖ႐ွင္းေနဖို႔ အခ်ိန္လည္း မေပးဘူး။
အဲဒီေတာ့ ခုနေျပာသလိုပဲ။ ကိုယ္႐ႈပ္ထားတာ မဟုတ္ရင္ သြားမ႐ွင္းဘူး။ ဥပကၡာ အျပည့္နဲ႔ ေနႏိုင္တယ္.. ေနႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားလည္း ရိွတယ္ .. စိတ္အင္အားလည္း ရိွတယ္။

လူေတြမွာ ကိုယ္လုပ္မိတဲ့ အမွားေတာင္ ကိုယ္တာဝန္ယူရတာ မနည္းပါဘူးေနာ္။ ကိုယ္႐ႈပ္ထားမိတာရိွလည္း ႐ွင္းကို ႐ွင္းရမွာပါပဲ။
ကိုယ္႐ႈပ္မထားရင္ေတာ့ သြား႐ွင္းမေနပါနဲ႔။
တကယ္အလုပ္ႀကီးႀကီးကို စိတ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့သူအတြက္ သူတစ္ပါးအထင္အျမင္ေတြကို ဥပကၡာျပဳတတ္တာ ပိုေတာင္ အေရးႀကီးပါတယ္။

ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးက သူ႔ဘာသာ သာ ေနတာပါပဲ ...
မနာလို ဝန္တိုစိတ္ အားႀကီးတဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔အက်င့္အတိုင္း လုပ္ေနၾကတာပါပဲ..
တန္ဖိုးရိွတဲ့သူေတြကလည္း တန္ဖိုးရိွတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ျမဲအတိုင္း လုပ္ေနၾကတာပါပဲ ...
ကမၻာေလာကႀကီးကလည္း ေခြးေဟာင္တိုင္း ထမၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ေနဆဲပါပဲ ..
Credit to Htet Htet Htun