Güne başlarken, eminim bugünün en kıymetli anları yazını okuyacağım zamanlar olacaktır. Bakalım neler yazmışsın. Dur kendimi bir kahve alayım. Bu anın tadını çıkarmalıyım. Saat şu an: 09.15’i gösteriyor. Geceyi, aydınlık güne başlamaya hazırlamak için güzel bir giriş yapmışsın. Alışılmışın dışında bir enerjiyle neler yaptığını görelim. Bu saatlerde Kepez , Damla tarafından rezervasyon yapıldığı bilgisini alıyorum. 😊

Tur rehberliği yaptığını ben biliyorum mesela, beni ilk sıraya alın. Kepez’in en çok Dokumapark’ını seviyorum. İçinde her şey var. Düden Şelalesine uzun zamandır gitmedim. Onun için Kepez’in incisi diyebiliriz. Kırmızı katlı bisikletin çok güzel görünüyor. Kırmızı Kepez yazısının önünde birlikte bir ahenk havası yaratmışlar. Özdilek Alışveriş merkezi bile kendini bu kadar güzel tanıtılamazdı. Dokumapark da koşarken, önümü kesen o iki kedi Tombik ve Şeker olmalı… Aaaa Bal da yanında ne güzel.. Yine o sevimli ve masum haliyle… Onu görmeyi çok istiyorum. 🤗 Sanat galerisinin resimleri güzelmiş. Sanırım resimler haftalık ya da aylık olarak değişiyor. Kedilerden biri, Bal’ı çok sevmiş olmalı ki; hayran hayran gözlerle ona bakıyor. Tüm kediler toplanıp, Bal’ı istemeye gelirlerse şaşırmamak lazım. 😉

İşte Doğal yaşam parktan, Everest dağına böyle bağlantı kurulur. Kim olduğumu ve nasıl yürüdüğümü hala kimse bilmiyor. Çıldırıcam… 😀 Ne güzel her dinlenme molasında, Bal yanında sana eşlik ediyor. İskender şelalesini ilk defa duydum. Şelaleyi güzel bir açıdan çekmişsin.

Kimbap diye yemek varmış. Erasta da Kore mutfağı bile var. Yeni yeni şeyler öğreniyorum. O yemek bölümüne hiç girmemişim. Onu fark ettim. Gezinin sonuna geliyoruz galiba… Kendimi iki bisiklette yolculuk yapar gibi hissettim. Eeee şu çamurlu bisikletleri yıkasak nasıl olur? Aaaa gitmişsin bile… Saat 10.40 olmuş. Zaman nasıl geçti öyle...