[ENG-TR] Major-General Mehmet Suphi Kula Park —||— Tüm General Mehmet Suphi Kula Parkı

ENG
Hello everyone! It's Saturday and it's overcast. I don't think it's going to rain. Just a little gesture to keep us a little cool. Thank you. I've said before that we like to be at home on Saturdays, but I don't know if this cool weather will drag me out. It depends a bit on how things are going and how the evening moves. No matter how much I travel, sometimes I feel incomplete and asocial. As soon as I throw myself out, I regret it. I guess these are psychological. @mehmetfix must know something about this situation. I still think that this is not a disease and I entrust myself to the streets, not to Turkish physicians. pavements nursed me not less. Recently, when I was feeling like this again, I went for a walk. At the end of my walk, I will tell you about a small park where I took a breath and watched the world.

TR
Herkese merhaba! Bugün Cumartesi günü ve hava kapalı. Yağmur yağacağını sanmıyorum. Sadece bizi biraz serin tutmak için küçük bir jest. Teşekkürler. Ben Cumartesileri evde olmayı sevdiğimiz daha önce söylemiştim. Fakat bu serin hava beni dışarıya sürükler mi bilmiyorum. İşlerin gidişatına ve akşamın hareketine bağlı biraz. Ne kadar gezsem de bazen kendimi eksik ve asosyal hissediyorum. Kendimi dışarıya attığım anda ise pişman oluyorum. Heralde bunlar psikolojik. @mehmetfix bu durumla ilgili bir şeyler biliyor olsa gerek. Ben gene de bunun hastalık olmadığını düşünüp, kendimi Türk Hekimlerine değil, sokaklara emanet ediyorum. Beni de kaldırımlar az emzirmedi. Geçenlerde gene böyle duygular içerisindeyken, yürüyüşe çıktım. Yürüyüşümün sonunda soluklanıp, dünyayı seyrettiğim, küçük bir parktan bahsedeceğim size.

ENG
This small park in the neighbourhood is actually not that small. It has grassy and wooded areas of considerable size for its location. It's very nice. I'm talking about trees among the concrete pile. It gives you hope. "In this dirty world, you can flourish and live on. Look at me! Look at me!" they say.

TR
Mahalle arasındaki bu küçük park, aslında o kadar da küçük değil. İçerisinde, bulunduğu yere göre, hatırı sayılır büyüklükte, çimenlik ve ağaçlık alanlar var. Bu çok güzel. Beton yığının arasındaki ağaçlardan bahsediyorum. İnsan umut veriyor. “Bu kirli dünyada, yeşerip, yaşamaya devam edebilirsin. Bak bana! Nasıl da dimdik ayaktayım” diyorlar.

ENG
At that moment my eyes drift to the children. I look at the passers-by. I'm lost in thought and with empty eyes. I can't even watch the world. I look up. There's a cage in the park. I mean a basketball court surrounded by wire. The one I used to sweat in when I was little, trying to grow taller... Then I see the playground. Colourful, colourful toys. I've never played in places like this...

TR
O ara gözüm çocuklara kayıyor. Yoldan geçip gidenlere bakıyorum. Dalıp gidiyorum düşünmeksizin ve bomboş gözlerle. Dünyayı seyretmeyi bile beceremiyorum. Kafamı kaldırıyorum. Parkta bir kafes var. Yani tellerle çevrilmiş, basketbol sahası. Küçükken, boyum uzasın diye, beceremeye beceremeye içinde terlediklerimden… Sonra, oyun alanını görüyorum. Rengarenk, oyuncaklar. Ben hiç böyle yerlerde oynamadım…

---

For the best experience view this post on Liketu